Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Ειναι στιγμες που πιανω πατο.
Μονο τοτε συνειδητοποιω καποια πραγματα.
Σε ποιους σταθηκα,ποιοι μου σταθηκαν.
Για ποιους ξενυχτησα
Για ποιους εκλαψα
Για ποιους διαλυθηκα..
Φτανω στου δρομου τα μισα πια.
Σε ενα χρονο θα ειμαι και 18 τρομαρα μου.
Και διαπιστωνω πως αφηνω τα χρονια να περνουν ετσι.
Τα κατασπαταλω.
ΔΕΝ ημουν ο εαυτος μου.
Δεν εκανα οτι ηθελα.
Δεν εζησα ελευθερη.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Το βουλωσα,ενω ηθελα να φωναξω.
Εκανα πισω,ενω ηθελα να πεταξω.
Αγαπησα σιωπηλα,χωρις να το ομολογησω πουθενα.
Εχασα ευκαιριες,ανθρωπους,χρονο,ευτυχια.
Και τωρα τι?
Απλα συνεχιζω τον δρομο που ηδη πηρα.
Με βαρεθηκα φιλε,ειλικρινα.
Ειναι στιγμες που δεν με αντεχω.
Πληγωνομαι και δεν κλαιω ρε μαλακα μου.
Κοιταω τον ουρανο,πινω,γελαω
και λεω ''Ειμαι ενταξει''
μα μεσα μου ποναω.
Με κοιταζω στον καθρεφτη και παρατηρω με ενδιαφερον αυτη την αγνωστη.
Κοιταω το σωμα μου.Το προσωπο μου.Τα ματια μου.
Αυτη ειμαι εγω?
Με κατεστρεψα,στο λεω.
Καποτε ημουν και ομορφη.
Τωρα..τωρα?
Συνηθισμενη,αδιαφορη με μια δοση γοητειας που ξεμεινε.
Τα καταφερα και με χαλασα αρκετα.
Δεν με προσεξα.
Δικιο ειχαν κατι φιλοι που μου τα'λεγαν
μα εγω παλι στον κοσμο μου.
Ξερεις. Κλασικη Δαναη.
Και ομως δεν ειναι κλαψα αυτο.
Δεν ειναι μιζερια.
Ειναι διαπιστωσεις.
Γιατι εμεινα εδω. Γιατι παλεψα.
Και ακομα παλευω.Να ξεφυγω.
Να ξεφυγω απο τα συνορα της καταθλιψης που τα γυροφερνω καιρο.
Αν πεσω τωρα,επεσα για παντα το ξερω.
Τελικα συνεχιζω.
Παρολες τις φασεις περι αυτοκτονιων.
Νιωθω αχρηστη απεναντι στους αλλους.
Ζει κανεις για μενα?
Δινω νοημα στη ζωη καποιου?
Αισθανεται καποιος ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που με εχει διπλα του?
Δε το νομιζω.
Απεναντι στον εαυτο μου,ομως νιωθω περηφανεια.
Μου εμαθα πολλα.Ξερω να αγαπω.Εχω ονειρα.
Εχω γνωμη,αποψη,μορφωση σε πολλα θεματα.
Το οφειλω μονο σε εμενα αυτο.
Πολυ μπερδεμα το κειμενο:/
Ετσι νιωθω ομως...:/


Υ.Γ
9 μηνες. Ειλικρινα και υπευθυνα δηλωνω πως Σ'ΑΓΑΠΑΩ.



Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Χανομαι αποψε μαλακα μου.
ΧΑΝΟΜΑΙ.
Θα σβησω,θα πεθανω και δεν θα το καταλαβει κανεις.
Ειμαι εγκλωβισμενη.
Οχι απλα σε αδυναμιες,ουτε καν σε πραξεις.
Σ'ολοκληρη την ζωη μου.
Θελω τοσο να δωσω μια
να διαλυσω τα παντα
να παρατησω τους παντες
και να φυγω μακρια.
Μακρια απ'οσα με πληγωσαν.
Μακρια απ'οσα αγαπησα.
Πιεστηκα. Σπαστηκα.
Θελω μια νεα αρχη.
Κουραστηκα να ειμαι θυμα.
Κουραστηκα να ειμαι θυτης.
Ανακατευτηκα με αλλους στην μιζερια
και ΔΕΝ ΞΕΚΟΛΛΑΩ ρε πουστη.
Βολευτηκα για τα καλα.
Ισως ειπωθουν τα γνωστα.
Πως ειμαι κλαψιαρα,εγωιστρια κ.τ.λ.
Πειτε οτι θελετε μαγκες.
Δεν την παλευω απλα.
Ο Μιχαλης ειναι απο τα πιο αισιοδοξα παιδια και τον ζηλευω.
Ετσι ημουν καποτε. Υπηρξα ετσι.
Ξερω τι νιωθει. Ξερω πως ειναι.
Και ειναι ομορφο διαολε.
Τωρα..τωρα εγω δεν ξερω.
Θα κανω μια προσπαθεια να ανασυρθω.
Δεν εχω πολλες ελπιδες αλλα θα το παλεψω.
Μιχαλη δως μου το χερι σου και φυγαμε...

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Bρεχει και αποψε.
Οι κεραυνοι ανοιγουν τον ουρανο στα δυο.
Καθομαι και απλα περιμενω.
Η βροχη ανακατευεται με τα δακρυα μου.
Οι λυγμοι μου,δεν ακουγονται.
Κανεις δεν με καταλαβε ποτε.
Κανεις δεν με αγγιξε,δεν με ενιωσε.
Ουτε καν εσυ...
Μπηγω τα νυχια στο δερμα μου.
Ποναω και γελαω.
Κανει κρυο.
Τα μαλλια μου ανακατευονται.
Τα ματια μου στεγνωνουν.
Σε βλεπω παντου.
Πισω μου,μπροστα μου,διπλα μου.
Τα ματια σου ειναι κρυμμενα παντου.
Σε καθε στιγμη,καθε λεπτο,καθε λεξη.
Αυτα τα ματια,τα τοσο ομορφα που μοιαζουν ψευτικα.
Σ'αυτα τα ματια εγω πιστεψα.
Για αυτα τα ματια θυσιασα τοσα.
Μεγαλα λογια,που δεν τα λεω για να συγκινησω.
Απλα θυμαμαι.
Καθε αναμνηση εχει ανοιξει μια πληγη.
Μη λες τιποτα αλλο πια.
Παντα ηταν αργα για εμας.
Τα ονειρα για εμας τελειωσανε.
Μια ζωη,αδεια σαν μαυροπινακας.
Με μια κιμωλια λευκη,γραφω με μεγαλα γραμματα τωρα
''ΞΟΦΛΗΣΕ. ΞΟΦΛΗΣΕ. ΞΟΦΛΗΣΕ.''
Τωρα φευγεις.
Εισαι κιολας μακρια.
Σε φωναζω. Σε φωναξα. Θα σε φωναξω.
Δεν μ'ακους? Ή δεν θες να μ'ακουσεις?
Δεν ειναι στο χερι σου,να μεινεις το ξερω.
Σκεφτομαι παραλογα.
Μα ειμαι μια ερωτευμενη κοπελα.
Τιποτα αλλο. Τιποτα παραπανω.
Μην ορκιστεις τιποτα.
Αιωνιες αγαπες και μαλακιες.
Τοσοι τα ειπανε.
Αστα και οπως ερθουν.
Ελπιζω οταν ερθεις,να ειμαι ακομα εδω.
Ελπιζω,οταν φυγεις να μη με ξεχασεις.
-Δεν γυρνουν ξανα,τα ονειρα για μας.-
Να εισαι καλα.
Σ'αγαπησα...
Το ξερεις...?



Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Αγγελε μου σε χανω.
Ο χρονος τελειωνει.
Καθε λεπτο,καθε δευτερολεπτο με βαραινει.
Ανοιγει μια νεα πληγη στο σωμα μου.
Και εσυ δεν θα εισαι πια εδω,για να με γιατρεψεις.
Οπως κανεις καιρο τωρα.
Τωρα,πρεπει να πολεμησω μοναχη μου.
Οπως πριν σε γνωρισω.
Φευγεις για μια νεα ζωη αφηνοντας πισω μια παλια.
Κατι αναμνησεις που τρεμοσβηνουν,κατι ψευτικα χαμογελα,κατι στιγμες πολυτιμες.
Φιλε,συντροφε,αδερφε σου τα εδωσα ολα.
Την ψυχη. Το σωμα μου. Σαν να'μουν παιδι.
Πιστεψα σε εσενα.Και ακομη πιστευω.
Εισαι ο δικος μου Θεος.
Χαριν σε εσενα ελπιζω,χαριν σε εσενα συνεχιζω.
Εννια μηνες,δεν ηταν λιγοι.
Γελασαμε,κλαψαμε,αγαπηθηκαμε,μαλωσαμε,ενωθηκαμε.
Ειμαστε μαζι ακομη.Συνεχιζουμε.
Μπορω να κανω κατι για να μεινεις εδω?
Αν μπορω,θα το κανω.
Ζητα μου οτι θες.
Και την ζωη μου ακομη,στην χαριζω.
Εισαι ο μοναδικος που την αξιζει αγαπη μου.
Αν ειχα μονο μια ευχη,θα ηταν να εμενες εδω.
Αν ειχα μια στιγμη,θα ηταν να ησουν τωρα εδω μαζι μου.
Αν ειχαμε μια βραδια,που ουτε αυτη την εχουμε τωρα θα την εδινα για να ειμασταν μαζι.
Απλα να σου μιλουσα.Να σε αγγιζα.Να σε κοιταζα. Και υστερα ας χανομουν.
Δεν θα σε ξεχασω ε? Το ξερεις.
Η καρδια μου σου ανηκει.
Η ζωη μου ειναι δικη σου.
Τα ονειρα μου,εργο δικο σου.
Οι ελπιδες μου στηριζονται σε εσενα.
Τα θελω μου,περιλαμβανουν εσενα.
Εισαι τα παντα.
Η αρχη και το τελος μου.
Η ζωη και ο θανατος μου.
Τα βραδια,θα σε θυμαμαι περισσοτερο.
Θα μενω ξαγρυπνη να σε σκεφτομαι.
Να φανταζομαι πως εισαι μαζι μου και σ'αγγιζω.
Καταραμενη η αποψινη βραδια.
Ας περασει,πριν γινει η οποιαδηποτε τρελα.
Μακαρι να ερχοσουν για λιγο.
Μακαρι να ησουν εδω.
ΧΑΝΟΜΑΙ! Μ'ακους?
Σ'αγαπαω. Το ξερεις?
Ελα!