Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Χανομαι αποψε μαλακα μου.
ΧΑΝΟΜΑΙ.
Θα σβησω,θα πεθανω και δεν θα το καταλαβει κανεις.
Ειμαι εγκλωβισμενη.
Οχι απλα σε αδυναμιες,ουτε καν σε πραξεις.
Σ'ολοκληρη την ζωη μου.
Θελω τοσο να δωσω μια
να διαλυσω τα παντα
να παρατησω τους παντες
και να φυγω μακρια.
Μακρια απ'οσα με πληγωσαν.
Μακρια απ'οσα αγαπησα.
Πιεστηκα. Σπαστηκα.
Θελω μια νεα αρχη.
Κουραστηκα να ειμαι θυμα.
Κουραστηκα να ειμαι θυτης.
Ανακατευτηκα με αλλους στην μιζερια
και ΔΕΝ ΞΕΚΟΛΛΑΩ ρε πουστη.
Βολευτηκα για τα καλα.
Ισως ειπωθουν τα γνωστα.
Πως ειμαι κλαψιαρα,εγωιστρια κ.τ.λ.
Πειτε οτι θελετε μαγκες.
Δεν την παλευω απλα.
Ο Μιχαλης ειναι απο τα πιο αισιοδοξα παιδια και τον ζηλευω.
Ετσι ημουν καποτε. Υπηρξα ετσι.
Ξερω τι νιωθει. Ξερω πως ειναι.
Και ειναι ομορφο διαολε.
Τωρα..τωρα εγω δεν ξερω.
Θα κανω μια προσπαθεια να ανασυρθω.
Δεν εχω πολλες ελπιδες αλλα θα το παλεψω.
Μιχαλη δως μου το χερι σου και φυγαμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου