Σάββατο 10 Απριλίου 2010

METAKOMIZOYME.

Nέο blog. :)
oneirodrama.blogspot.com

Σας περιμένω εκεί για να συνεχίσουμε. (:

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Ηλιάνα,Λιάκο,Μπεμπελάκ για σένα.

Ήθελα από καιρό να γράψω για σένα.
Δίσταζα, δεν ήθελα να το θεωρήσεις ψεύτικο.
Οι ανθρώπινες σχέσεις μέσω net είναι απρόσωπες στην αρχή.
Έπειτα, είναι και δύσκολες.
Δύσκολα πιστεύει κανείς στην φιλία μέσω internet.
Ύστερα έγραψες εσύ στο e-girl κάτι.
Και ήταν τόσο γλυκό, αλήθεια.
Χωρίς πολλά λόγια, ήταν απλό.
Πιστεύω και αληθινό.
Είσαι η Ηλιάνα.
Και είμαι από τις λίγες που γράφουν σωστά το όνομά σου.
Είσαι το παιδί μου.
Eίσαι η ξανθιά μου, είσαι η Queen μου.
Σε λέω συνέχεια χαζή και ανόητη και άσχημη, γενικά για να σε πειράζω.
Και γελάω με τις αντιδράσεις σου, γιατί είσαι σαν κοριτσάκι.
Είσαι αθώα, βέβαια μπορεί να φταίει και αυτό το αγγελικό προσωπάκι.
Και όταν δεν είσαι καλά, σου λέω αστεία και γελάς.
γελάς έτσι ακριβώς :
ahahahahah
ahahahahah
ahahah
ahah :P
Ακριβώς έτσι.
Στην αρχή, δεν περίμενα να δεθούμε τόσο.
Λες ότι έχουμε κοινά. Προφανώς έχουμε, γιατί τα πάμε πολύ καλά.
Δεν το έβλεπα αρχικά.
Εσύ ήσουν η ξανθιά, εγώ η μελαχρινή.
Και μόνο απο κει εγώ έβλεπα ένα χάσμα. xD
Ύστερα βάλαμε και κάμερα.
Και εσύ αναίσθητη είχες έρθει με το γλυκό και το έτρωγες με ηρεμία.
Και εγώ σου έλεγα μαλακίες και πνιγόσουν. xD
Και ύστερα δοκίμαζες ένα φουστάνι και ανέβαινες στην καρέκλα να μου το δείξεις.
Και εγώ σε έλεγα χαζή, κλασικά. xD
Όσο χαζή και αν σε λέω, τον τελευταίο καιρό μου έχεις σταθεί όσο κανένας.
Ίσως μόνο δηλαδή ο κολλητός μου ο Γιώργος τόσο.
Είσαι πάντα εδώ, με ακούς, με συμβουλεύεις, με πονάς ρε Ηλιάνα.
Και εγώ σε πονάω και σε νοιάζομαι. Θέλω να'σαι καλά.
Το ξέρεις αυτό. Πιστεύω ότι το έχεις καταλάβει.
Και νομίζω ότι σου έχω σταθεί και εγώ.
Έδωσα σε αυτή την σχέση. Αλλά έδωσα γιατί πήρα.
Και μιλάμε και σοβαρά και κάνουμε και τον χαβαλέ μας.
Και εσύ μου λες πόσο αδύνατη είσαι.
Και εγώ σου λέω πόσο άσχημη είμαι.
Και σου λέω ότι είσαι τέλεια.
Και μου λες ότι είμαι κούκλα.
Και με έχεις αλλάξει ειλικρινά.
Θα μου πεις ''πώς''?
Και όμως σκέφτομαι διαφορετικά.
Είμαι πιο χαρούμενη απ'όταν μπήκες στην ζωή μου.
Είμαι πιο ήρεμη, έχω γίνει ξανά αισιόδοξη.
Εχώ γίνει κάπως παιδί με σένα σαν να έχω μικρύνει 2-3 χρόνια.
Και δεν ξέρεις πόσο γελάω όταν μου λες ότι θες να πας τουαλέτα
και δεν πάς γιατί βαριέσαι.
Τώρα λες και εσύ πιπί. Από μένα το πήρες. xD
-Είναι το πιο χαζoχαρούμενο κείμενο του blog, μαλάκα- xD
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, και με κάνεις να χαμογελάω.
Μπεμπελάκ μου (L)
Σε ευχαριστώ που δεν με αφήνεις να ζω μες στη μιζέρια μου.
Στο είπα, εμείς οι δυο πλέον αλληλοεπηρεαζόμαστε.
Θα'μαι καλά από δω και στο εξής, για να είσαι και εσύ καλά.
Ξέρω, έχεις βιώσει πολλά. Έχεις πονέσει πολύ.
Και έχεις καταφέρει να βγεις αλώβητη από όλο αυτό.
Έχεις κρατήσει μια αθώοτητα.
Πέρασες από την βρόχη και δεν βράχηκες.
-Μου το είχαν πει κάποτε αλλά σου ταιριάζει καλύτερα-.
Και θέλω να χαμογελάς.
Γιατί αν αξίζει τελικά σε κάποιον η ευτυχία, αυτή είσαι εσύ.
Ξέρω ότι δεν κάνω λάθος τώρα, με σένα.
Ξέρω ότι αξίζεις, ότι δεν θα μετανιώσω για όσα λέω.

Χθες :

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

thha mu dewsi kai kana xastuki

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

paei

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

;p

Ο χρήστης *Danai λέει:

e k egw exw faei

Ο χρήστης *Danai λέει:

k exw dwsei

Ο χρήστης *Danai λέει:

einai k auta ston erwta

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

pf

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

a re danah

Ο χρήστης *Danai λέει:

ti ekana? :|

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

sagapaw;/

Ο χρήστης *Danai λέει:

ma dn eimai o k :|

Ο χρήστης ' .iliana. λέει:

kai?

Ο χρήστης *Danai λέει:

ee dn 3erw dn einai para3eno? para einai au8ormhto/:

Ο χρήστης '.iliana. λέει:

to jerw.euxaristw

Ο χρήστης *Danai λέει:

nmz kai egw pantws...



Πολύ αμηχανία χθες ρε γαμώτο.
Πολύ ανατριχιαστικά δευτερόλεπτα,ειλικρινά.
Και εγώ σ'αγαπάω ρε μικρό.
Πως να μη σ'αγαπάει κανείς εσένα?










Να σε ξεχάσω προσπαθώ.

Το ξέρω πως δεν θα ξανάρθεις
πάει καιρός που δεν με ψάχνεις
έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω
σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω
Δεν θέλω να σε ξαναδώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ

Μα είναι στιγμές που σ΄έχω ανάγκη
κι άλλες στιγμές που σε μισώ
πώς με κατάντησε η αγάπη
μόνος τα βράδια να περνώ

Κουράστηκα να περιμένω
τον εαυτό μου να παιδεύω
να μην μπορώ απ΄τη σκιά σου να ξεφύγω
σε αδιέξοδο μαζί σου καταλήγω
Δεν θέλω να σε ξαναδώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ

Μα είναι στιγμές που σ΄έχω ανάγκη
κι άλλες στιγμές που σε μισώ
πώς με κατάντησε η αγάπη
μόνος τα βραδιά να περνώ


http://www.youtube.com/watch?v=aRZClSkgIm4&feature=player_embedded#

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

=|

ΧΑΛΙΑ ΧΑΛΙΑ ΧΑΛΙΑ.
Όλα είναι άσχημα, έτσι μου φαίνονται.
Ουσιαστικά, επειδή δεν σε έχω.
Όχι, όπως θα ήθελα τουλάχιστον.
Και εγώ απλά λιώμα. Και ποιος φταίει?
Εντάξει, ποιος άλλος? Φυσικά εσύ.
Φταις αθελά σου.
Δεν σε κατηγορώ όμως, φυσικά και όχι.
Εσύ ποτέ δεν έφταιξες. Ούτε και εγώ έφταιξα.
Απλά είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετοι.
Και όσο και αν το λέμε σαν αστείο και γελάμε
είναι κάτι βασικό που πάντα μας χώριζε.
Και θα εξακολουθήσει να μας χωρίζει.
Εσύ έχεις άλλους στόχους, εγώ εντελώς διαφορετικούς.
Ίσως τα δικά μου θέλω να σου φαίνονται τρελά.
Ίσως τα δικά σου θέλω να μου φαίνονται γελοία.
Ο Γιώργος λέει πως οι αταίριαστοι έρωτες είναι οι πιο παθιασμένοι.
Δεν έχει άδικο. Εντάξει, ζήσαμε με πάθος. Ένα χρόνο.
Για την ακρίβεια ένα χρόνο ένα μήνα και κάτι μέρες.
Koυραστήκαμε όμως. Και πολύ αντέξαμε αν θες την γνώμη μου.
Και τώρα λυγίζουμε. Και δεν σε μπορώ να κρατήσω.
Με τι δύναμη να το κάνω? Εμένα ποιος θα με σώσει?
Τέλος πάντων, προσπαθούμε. Πάντα αυτό λέμε.
Προσπαθούμε να φέρουμε πίσω ό,τι νιώθαμε.
Όχι, πως δεν νιώθουμε ακόμα.
Τουλάχιστον για εμένα δεν άλλαξε ό,τι ένιωθα.
Ίσως να μη στο δείχνω όπως θέλεις.
Ίσως να μην σε αντιμετωπίζω, όπως είχες συνηθίσει σε παλαιότερους δεσμούς σου.
Αλλά, διεκδικώ κάτι. Όσο και αν είναι εγωιστικό.
Όσο σ'αγάπησα εγώ, δεν σ'αγάπησε καμία.
Και δύσκολα θα βρεθεί άλλη που να σ'αγαπήσει τόσο.
Και να στο δείξει και τόσο και να σου τα δώσει και όλα.
Γιατί σου τα έδωσα όλα. Ακόμη και τα πιο δυνατά μου συναισθήματα.
Σου τα χάρισα όλα.
Κρίμα, που δεν παραδέχτηκες ποτέ μέσα στην σχέση ότι είμαι κάτι για σένα.
Μονάχα, όταν χωρίζουμε μου λες πολλά ωραία λόγια. Που'ναι πολύ ωραία,ναι.
Αλλά είναι μόνο λόγια.
Και κρίμα γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι σ'αγαπάω.
Κρίμα γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα.
Πάντα ήσουν ανασφαλής και ακόμα είσαι.
Αλλά είσαι εκείνος που φωτίζει τον κόσμο μου.
Πω πω, πόσο δραματικά όλα αυτά.
Και εγώ είμαι καλύτερη στην κωμωδία.
Να'σαι καλά αγάπη μου.
Είτε είσαι κοντά μου, είτε μακριά μου.
Μείνε στο σκοτάδι.
Μονάχα αστραπές να φωτίζουν τον κόσμο σου.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Αλλιώτικε...

Είσαι αλλιώτικο πλάσμα, το ξέρεις?
Το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή που σε είδα.
Ήσουν διαφορετικός. Ίσως να'ταν το βλέμμα σου, ίσως η χροιά της φωνής σου.
Ίσως οι περιστάσεις να με έκαναν να σε δω έτσι.
Χαμογελάς πολύ συχνά. Ακόμα και στα δύσκολα.
Έχεις τη δύναμη και το κάνεις. Σε θαυμάζω για αυτό.
Ύστερα τα μάτια σου.
Αυτά τα μάτια που με κοιτάζουν πετώντας κεραυνούς όποτε μαλώνουμε.
Αυτά τα μάτια που ανοίγουν διάπλατα όποτε μεθάω.
Αυτά τα μάτια που τα είδα να βουρκώνουν σε πολλές στιγμές,δύσκολες.
Είσαι ευαίσθητος. Και ας θυμώνεις όποτε σου το λέω.
Πληγώνεσαι εύκολα, πονάς πολύ, ξεχνάς δύσκολα.
Είσαι σαν μικρό παιδί, που θυμώνει όταν του στερούν το γλυκό.
Είσαι αλητάκος. Ένας γλυκός αλήτης.
Χάνεσαι για ώρες πάνω στην μηχανή σου.
Δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Μόνο εσύ και η ασφάλτος τέτοιες ώρες.
Έχεις όνειρα, έχεις φιλοδοξίες.
Φοβάσαι να τα πραγματοποιήσεις.
Πίνεις πολύ, καπνίζεις πολύ, είσαι των άκρων.
Προσπαθείς μεθυσμένος να ξεχάσεις.
Όπως εχθές.
Ήρθες μεθυσμένος δίπλα μου. Μ'άγγιξες.
Γελούσες, πονούσες.
Ύστερα με κοίταξες. Με έσφιξες.
''Τι κάνουμε? Τι παριστάνουμε?Τους ερωτευμένους?
Τέλειωσαν τα ψέμματα Δανάη. Δεν έμεινε τίποτα.
Σήκω φύγε για το καλό σου. Θα σε διαλύσω. Είναι αργά.''
Είσαι τόσο παράξενος.
Χθες είπες αυτά, σήμερα ζητάς ευκαιρίες.
Αχ, βρε Σταύρο μου, αλήτη μου.
Πρόσεχε σε παρακαλώ, θα χαθείς τσάμπα.
Δεν αξίζω και τόσο όσο νομίζεις.
Είμαι σκάρτη. Μια γκόμενα σαν τις άλλες.
Ξέχασε με, δεν θα σου κάνω καλό.
Σ'αγαπάω, ναι. Και λοιπόν?
Δεν φτάνει αυτό. Λυπάμαι.
Θα ήθελα πολύ να ήταν αρκετό.
Μα είναι ελάχιστο. Τ'ακούς?

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Δεν έμεινε... κάτι.

Έχουμε χωρισμένοι γύρω στις τρεις εβδομάδες.
Μεγάλο διάστημα για εμάς.
Βέβαια, εσύ προσπαθείς.
Προσπαθείς να γίνει ξανά κάτι με μας.
Όπως κάνεις πάντοτε, σε κάθε χωρισμό.
Δίχως να αλλάζεις τίποτα στην συμπεριφορά σου.
Δίχως να ενδιαφέρεσαι ουσιαστικά για εμένα.
Απλά, για την -προσωρινή- ικανοποίηση του δικού σου εγωισμού.
Το ήξερα πάντοτε, τώρα τελευταία το νιώθω πιο έντονα.
Δεν νοιάζεσαι ουσιαστικά για εμένα, για το τι νιώθω.
Δεν ενδιαφέρθηκες ποτέ να μάθεις τα συναισθήματα μου.
Ποτέ σου δεν σκέφτηκες, τι μπορεί να ήσουν για εμένα.
Είσαι ρηχός, επιφανειακός.
Πιστεύεις πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα κρεβάτι.
Δεν σε κατηγορώ, δεν φταις. Τουλάχιστον δεν φταις εσύ μόνο.
Όμως καλώς ή κακώς από την πρώτη στιγμή πίστεψα σε εσένα.
Σε λάτρεψα σαν Θεό μου και ακόμη έτσι νιώθω δηλαδή.
Και δεν μετανιώνω.
Ούτε για όσα σου έχω πει, ούτε για όσα έχω κάνει για εσένα.

Δεν ξέρω αν τα άξιζες. Ξέρω πως τα έκανα γιατί σ'αγάπησα.
Θα ήθελα να είμαστε μαζί, πραγματικά.
Μα δεν βγάζει πουθενά, το βλέπεις.
Παντού η ίδια λέξη χαραγμένη. ''Αδιέξοδο''.
Αδιέξοδο. Μας κυνηγά σε σκέψεις, σε όνειρα, στην καθημερινότητα μας.
Εσύ τι νιώθεις τελικά? Κάναμε έρωτα στην τελική ή κάναμε σεξ?
Νιώθεις τίποτα όταν με κοιτάς, όταν μ'αγγίζεις?
Είμαι μια γκόμενα σαν τις άλλες?
Παλιά μου τα έλεγες όλα, με την πιο ωμή ειλικρίνεια.
Είχες έρθει και μου είχες πει ότι με κεράτωσες.
Τώρα κολώνεις να πεις τι?
Να μιλήσεις ανοιχτά, για τί?
Για μια σχέση που ψυχορραγεί? Τι φοβάσαι?
Έχουν τελειώσει όλα, μένουν τα τυπικά.
Πέθαναν τα πάντα, μένουν οι κηδείες.
Κατάλαβε το, ήταν μια παρεξήγηση.
Παρεξήγηση που κράτησε ένα χρόνο.
Εντάξει, δεν είναι τίποτα.
Υπάρχουν και χειρότερα.
Σ'έβλεπα μεθυσμένο να κοιμάσαι.
Ήσουν χαμένος ποιος ξέρει, σε τι όνειρα και παραισθήσεις?
Γελούσες μεθυσμένος.
Ωραίο όλο αυτό, δεν οδηγεί κάπου.
Εσύ λιώμα κάθε βράδυ και εγώ να μένω άυπνη.
Δεν προχωράμε έτσι. Μην με κρατάς.
Άσε με να φύγω, από σένα.
Λύσε με, μη με δένεις σφιχτότερα.
Είναι δύσκολο, μη το κάνεις χειρότερο.
Επιτέλους. Κάνε κάτι να με βοηθήσεις.
Δε στο ζήτησα ποτέ ως τώρα.
Πάντα ήμουν ''παληκάρι''.
Τώρα λύγισα. Πάψε, μη μιλάς.
Βοηθήσε με μόνο.
Σώσε με , για να σε σώσω.
Άσε με να φύγω, για να φύγεις.
Ξεπέρασε με για να σε ξεπεράσω.
Γκρέμισε τα όλα, για να περάσω.
Είναι αργά, μη προσπαθείς.
Χάθηκαν όλα, χαθήκαμε και εμείς.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Σταμάτα, φύγε επιτέλους.
Μη μένεις άλλο. Μη προσπαθείς να σώσεις ό,τι δεν σώζεται.
Στεναχωρήθηκαν οι φίλοι.Άλλοι μας κριτίκαραν.
Μην ακούς κανέναν. Ανάμεσα σε εσένα και σε εμένα, δεν υπάρχει κανείς.
Δεν υπήρχε ποτέ, δεν το επέτρεψα σε κανέναν.
Όλό αυτό το λήξαμε μόνοι μας. Ψυχρά, περήφανα, πικρά.
Τα βράδια δεν με πιάνει ύπνος, σκέφτομαι.
Σκέφτομαι εσένα, σκέφτομαι όσα μου έλεγες.
Ίσως τώρα να τα λες σε άλλες. Δεν πειράζει.
Εσύ να'σαι καλά, τα άλλα δεν μετράνε.
Η απουσία σου είναι φανερή.
Σε ψάχνω μέσα από άλλους.
Σε κάποιον τα ίδια μάτια, σε άλλον παρόμοιες κινήσεις.
Έχω αρχίσει να παρανοώ, φταις εσύ.
Δεν ήταν πάντα έτσι όλα, όχι.
Στην αρχή πίστεψα πως βρήκα τον Θεό.
Πίστεψα πως βρήκα το απόλυτο, το αληθινό, το συγκλονιστικό.
Ύστερα η βασανιστική απομυθοποίηση.
Τα νεύρα σου, η απιστία σου, οι βρισιές σου.
Καλές στιγμές? Λίγες, ελάχιστες.
Εγώ κατηγορώ εσένα, εσύ κατηγορείς εμένα.
Εμένα την πουτάνα. Αυτό δεν με θεωρείς?
Ναι, εγώ είμαι η πουτανά.
Εσύ με κεράτωσες.
Ναι, εγώ δεν σ'αγάπησα ποτέ.
Εσύ μ'αγάπησες?
Ναι? Τι κρίμα! Δεν κατάφερες ποτέ να το δείξεις.
Δεν είμαι θυμωμένη, όχι.
Είμαι τσακισμένη, έχω τελειώσει, αναπνέω και δεν ξέρω το γιατί.
Ήσουν λάθος, ήταν λάθος, ήμουν λάθος.
Σ'ερώτευτηκα. Λάθος.
Μ'ερώτευτηκες. Λάθος.
Δεσμός. Λάθος.
Οι προσπάθειες πολλές, χιλιάδες τρύπες στο νερό.
Μια πρόσκαιρη ανάσα, ύστερα ο ίδιος θάνατος.
Σε αποκαλώ σύντροφο, αδερφό, πατέρα, φίλο.
Και σε κοροίδευω, με κοροιδεύω.
Σε χρειάστηκα πολλές φορές. Τις μισές δεν ήσουν εδώ.
Δεν λέω πως φταις, η απόσταση δεν ήταν στο χέρι μας.
Τώρα μη χαλιέσαι, δεν φταις παραπάνω από μένα.
Τώρα μη γυρνάς στα ίδια, θα καταστραφείς.
Νόμιζα πως μπορούσα να σε κάνω να αλλάξεις.
Θυμάσαι? Σου έλεγα πως όσο υπάρχεις θα υπάρχω.
Θυμάσαι? Σου έλεγα ότι είμαστε ένα.
Μη τα ξεχνάς αυτά.
Όποτε με χρειαστείς, να έρθεις να με βρεις.
Τον δρόμο τον ξέρεις καλά.
Μη με βλέπεις μόνο σαρκικά.
Πέρα από τις ξεπέτες, είμαι εδώ για σένα.
Ο,τι χρειαστείς θα είμαι ΠΑΝΤΑ εκεί για σένα.
Στο υπόσχομαι, πάντα ως τώρα άλλωστε είμαι εκεί.
Και εγώ περιμένω την στιγμή, γιατί το ξέρω.
Κάπου θα βρεθούμε ξανά και θα'ναι όλα όπως παλιά.
Θα σε κοιτάζω όταν κοιμάσαι.
Θα ακούω όσα ονειρεύεσαι και δεν θα γελάω.
Θα μου δείχνεις τα σχέδια σου, θα τα κρίνω.
Σ'ΑΓΑΠΑΩ, αλήθεια στο λέω.
Δεν το πιστεύεις. Γιατί ΓΑΜΩΤΟ?
Κοίταξε στα μάτια μου. Δεν το βλέπεις?
Άκου όσα λέω. Δεν τ'ακούς?
Σ'αγγίζω. Δεν το νιώθεις?
Αυτή είμαι εγώ, σ'αγαπώ.
Και τώρα πεθαίνω για σένα, εδώ, μόνη.
Και περιμένω, πάντα θα περιμένω.

6/10/08. Θυμάσαι ηλίθιε?