Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Αλλιώτικε...

Είσαι αλλιώτικο πλάσμα, το ξέρεις?
Το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή που σε είδα.
Ήσουν διαφορετικός. Ίσως να'ταν το βλέμμα σου, ίσως η χροιά της φωνής σου.
Ίσως οι περιστάσεις να με έκαναν να σε δω έτσι.
Χαμογελάς πολύ συχνά. Ακόμα και στα δύσκολα.
Έχεις τη δύναμη και το κάνεις. Σε θαυμάζω για αυτό.
Ύστερα τα μάτια σου.
Αυτά τα μάτια που με κοιτάζουν πετώντας κεραυνούς όποτε μαλώνουμε.
Αυτά τα μάτια που ανοίγουν διάπλατα όποτε μεθάω.
Αυτά τα μάτια που τα είδα να βουρκώνουν σε πολλές στιγμές,δύσκολες.
Είσαι ευαίσθητος. Και ας θυμώνεις όποτε σου το λέω.
Πληγώνεσαι εύκολα, πονάς πολύ, ξεχνάς δύσκολα.
Είσαι σαν μικρό παιδί, που θυμώνει όταν του στερούν το γλυκό.
Είσαι αλητάκος. Ένας γλυκός αλήτης.
Χάνεσαι για ώρες πάνω στην μηχανή σου.
Δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Μόνο εσύ και η ασφάλτος τέτοιες ώρες.
Έχεις όνειρα, έχεις φιλοδοξίες.
Φοβάσαι να τα πραγματοποιήσεις.
Πίνεις πολύ, καπνίζεις πολύ, είσαι των άκρων.
Προσπαθείς μεθυσμένος να ξεχάσεις.
Όπως εχθές.
Ήρθες μεθυσμένος δίπλα μου. Μ'άγγιξες.
Γελούσες, πονούσες.
Ύστερα με κοίταξες. Με έσφιξες.
''Τι κάνουμε? Τι παριστάνουμε?Τους ερωτευμένους?
Τέλειωσαν τα ψέμματα Δανάη. Δεν έμεινε τίποτα.
Σήκω φύγε για το καλό σου. Θα σε διαλύσω. Είναι αργά.''
Είσαι τόσο παράξενος.
Χθες είπες αυτά, σήμερα ζητάς ευκαιρίες.
Αχ, βρε Σταύρο μου, αλήτη μου.
Πρόσεχε σε παρακαλώ, θα χαθείς τσάμπα.
Δεν αξίζω και τόσο όσο νομίζεις.
Είμαι σκάρτη. Μια γκόμενα σαν τις άλλες.
Ξέχασε με, δεν θα σου κάνω καλό.
Σ'αγαπάω, ναι. Και λοιπόν?
Δεν φτάνει αυτό. Λυπάμαι.
Θα ήθελα πολύ να ήταν αρκετό.
Μα είναι ελάχιστο. Τ'ακούς?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου