Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Σταμάτα, φύγε επιτέλους.
Μη μένεις άλλο. Μη προσπαθείς να σώσεις ό,τι δεν σώζεται.
Στεναχωρήθηκαν οι φίλοι.Άλλοι μας κριτίκαραν.
Μην ακούς κανέναν. Ανάμεσα σε εσένα και σε εμένα, δεν υπάρχει κανείς.
Δεν υπήρχε ποτέ, δεν το επέτρεψα σε κανέναν.
Όλό αυτό το λήξαμε μόνοι μας. Ψυχρά, περήφανα, πικρά.
Τα βράδια δεν με πιάνει ύπνος, σκέφτομαι.
Σκέφτομαι εσένα, σκέφτομαι όσα μου έλεγες.
Ίσως τώρα να τα λες σε άλλες. Δεν πειράζει.
Εσύ να'σαι καλά, τα άλλα δεν μετράνε.
Η απουσία σου είναι φανερή.
Σε ψάχνω μέσα από άλλους.
Σε κάποιον τα ίδια μάτια, σε άλλον παρόμοιες κινήσεις.
Έχω αρχίσει να παρανοώ, φταις εσύ.
Δεν ήταν πάντα έτσι όλα, όχι.
Στην αρχή πίστεψα πως βρήκα τον Θεό.
Πίστεψα πως βρήκα το απόλυτο, το αληθινό, το συγκλονιστικό.
Ύστερα η βασανιστική απομυθοποίηση.
Τα νεύρα σου, η απιστία σου, οι βρισιές σου.
Καλές στιγμές? Λίγες, ελάχιστες.
Εγώ κατηγορώ εσένα, εσύ κατηγορείς εμένα.
Εμένα την πουτάνα. Αυτό δεν με θεωρείς?
Ναι, εγώ είμαι η πουτανά.
Εσύ με κεράτωσες.
Ναι, εγώ δεν σ'αγάπησα ποτέ.
Εσύ μ'αγάπησες?
Ναι? Τι κρίμα! Δεν κατάφερες ποτέ να το δείξεις.
Δεν είμαι θυμωμένη, όχι.
Είμαι τσακισμένη, έχω τελειώσει, αναπνέω και δεν ξέρω το γιατί.
Ήσουν λάθος, ήταν λάθος, ήμουν λάθος.
Σ'ερώτευτηκα. Λάθος.
Μ'ερώτευτηκες. Λάθος.
Δεσμός. Λάθος.
Οι προσπάθειες πολλές, χιλιάδες τρύπες στο νερό.
Μια πρόσκαιρη ανάσα, ύστερα ο ίδιος θάνατος.
Σε αποκαλώ σύντροφο, αδερφό, πατέρα, φίλο.
Και σε κοροίδευω, με κοροιδεύω.
Σε χρειάστηκα πολλές φορές. Τις μισές δεν ήσουν εδώ.
Δεν λέω πως φταις, η απόσταση δεν ήταν στο χέρι μας.
Τώρα μη χαλιέσαι, δεν φταις παραπάνω από μένα.
Τώρα μη γυρνάς στα ίδια, θα καταστραφείς.
Νόμιζα πως μπορούσα να σε κάνω να αλλάξεις.
Θυμάσαι? Σου έλεγα πως όσο υπάρχεις θα υπάρχω.
Θυμάσαι? Σου έλεγα ότι είμαστε ένα.
Μη τα ξεχνάς αυτά.
Όποτε με χρειαστείς, να έρθεις να με βρεις.
Τον δρόμο τον ξέρεις καλά.
Μη με βλέπεις μόνο σαρκικά.
Πέρα από τις ξεπέτες, είμαι εδώ για σένα.
Ο,τι χρειαστείς θα είμαι ΠΑΝΤΑ εκεί για σένα.
Στο υπόσχομαι, πάντα ως τώρα άλλωστε είμαι εκεί.
Και εγώ περιμένω την στιγμή, γιατί το ξέρω.
Κάπου θα βρεθούμε ξανά και θα'ναι όλα όπως παλιά.
Θα σε κοιτάζω όταν κοιμάσαι.
Θα ακούω όσα ονειρεύεσαι και δεν θα γελάω.
Θα μου δείχνεις τα σχέδια σου, θα τα κρίνω.
Σ'ΑΓΑΠΑΩ, αλήθεια στο λέω.
Δεν το πιστεύεις. Γιατί ΓΑΜΩΤΟ?
Κοίταξε στα μάτια μου. Δεν το βλέπεις?
Άκου όσα λέω. Δεν τ'ακούς?
Σ'αγγίζω. Δεν το νιώθεις?
Αυτή είμαι εγώ, σ'αγαπώ.
Και τώρα πεθαίνω για σένα, εδώ, μόνη.
Και περιμένω, πάντα θα περιμένω.

6/10/08. Θυμάσαι ηλίθιε?

1 σχόλιο:

  1. --->Θυμασαι?Σου ελεγα πως οσο υπαρχεις θα υπαρχω...<3
    πολυ ομορφο κειμενο...με αγγιξε...λυπαμαι πολυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή