Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Δε ξερω τι ωρα ειναι.Χαραζει.
Δε βλεπω καλα.Κλαιω.
Ο νους μου,ειναι σε εσενα.
Παλι.Ξανα.Για παντα.
Δε ξερω που εισαι τωρα,ουτε τι κανεις.
Ξερω μοναχα ποια εχεις για συντροφια σου.
Δε νιωθω θλιψη,οχι.Απλα μου λειπεις.
Εδωσες υποσχεσεις που δε κρατησες.
Εδωσες ελπιδες που ηταν ψευτικες.
Δικαιωμα σου,δε κρατω κακια.
Θελω στ'αληθεια να εισαι καλα.
Το πιστευεις?
Μαλωσαμε αποψε?Δε θυμαμαι.
Ελπιζω αυτη που σε εχει τωρα να σε προσεχει.
Να σε φροντιζει,οπως ισως δεν εκανα εγω.
Να ειναι διπλα σου τωρα και να σου δινει μονο αγαπη.
Σου αξιζει.Αληθεια.
Ελπιζω να μη σε προκαλει και να μη σε νευριαζει οπως εκανα αλλοτε εγω.
Να της φερεσαι οπως φεροσουν και σε εμενα.
Ομορφα,με αγαπη και σεβασμο.
Θα τη κανεις ευτυχισμενη.Οπως εκανες και εμενα πολλες φορες.
Μονο,μη πληγωθεις.Απο αυτο φυλαξου.
Δε κανει να πληγωνεσαι εσυ.Ειναι κριμα.
Θυμασαι πριν 3 μερες που ησουν διπλα μου
και μου ειπες πως ειμαι η ζωη σου?
Υστερα με φιλησες.Ειχα τα ματια ανοιχτα.Θυμαμαι.
Τωρα τι αλλαξε...?
Τι σε κανει να λες πως απ'αυτο που ειχαμε μονο τα ασχημα θυμασαι?
Ειχαμε και ομορφες στιγμες αγαπη μου.Παρα πολλες.
Μη τις ξεχνας αυτες.Σε παρακαλω.Μη τις ξεχνας.
Και θυμασαι το πρωτο μας φιλι?
Με ειχες κρατησει στην αγκαλια σου και μου ειχες πει πως θες να ειμαστε μαζι.
Ειχαμε κατι ομορφο.Μπορουσε να κρατησει.
Δε φερθηκαμε καλα.Παιρνω το μεγαλυτερο φταιξιμο επανω μου.
Υπηρξα ισως ανυποφορη καποιες φορες
μα παντα οτι εκανα,ηταν..απο ερωτα.
Απ'την αρχη φοβομουν μηπως σε χασω.
Φοβομουν πως ησουν κατι σαν πλανη,σαν ονειρο.
Και σε εχασα πολλες φορες.Σε εχανα και σε εβρισκα.
Και παλι το ιδιο.
Οσα ζησαμε,για μενα ηταν μοναχα μια στιγμη.
Ειχα τοσα να σου πω και δεν προλαβα.
Ειχα τοσα να σου δειξω μα εφυγες.
Ειμαι μονη.
Θα'θελα να ησουν εδω αποψε.
Να σε ειχα αγκαλια και να σε κοιταζα.
Τιποτα αλλο.
Και να σου μιλουσα.
Να σου ελεγα τα παντα.
Να μη κρυβομαι πια πισω απο μασκες εγωισμου.
Στο σκοταδι ολα ειναι πιο ευκολα.Και πιο τρομακτικα.
Θυμασαι οσα μου ελεγες,οσα καναμε,τις φορες που μαλωναμε και κλαιω.
Θα τρελαθω.Τα ιδια να λες και σε εκεινη?Οχι,ε?
Δε μπορει.Δεν ησουν ψεμα εσυ.Ησουν η μεγαλυτερη μου αληθεια.
Εχω διαγραψει τις φορες που με πληγωσες.Κρατω τις στιγμες που με εκανες ευτυχισμενη.
Συγχωρησε με που φτασαμε ως εδω.
Ελπιζω να ξερεις ποσο σ'αγαπω.
Αν δεν σ'αγαπουσα τοσο,δε θα προσπαθουσα και τοσο.
Θα ειχα φυγει.Μα ειμαι εδω οπως βλεπεις.
Ειμαι αδυναμη.Σταματω εδω.
Αν δεν ειχα πιει,τιποτα απο αυτα δεν θα εγραφα.
Δε το κανω με την ελπιδα πως θα τα διαβασεις.
Ψαχνω μια εξιλεωση,μια λυτρωση.
Απο εσενα ζηταω μια ευκαιρια να σου εξομολογηθω καποια πραγματα.
Οσο μια βολτα διαρκει,θα κρατησει.
Λοιπον?Ζηταω πολλα?

2 σχόλια:

  1. Καλό μου,μην ανησυχείς για τίποτα.
    Απ'τις ωραιότερες σου εξομολογήσεις.
    Τον αγαπάς..και ας μη το παραδέχεσαι.=]
    Βικτωρία <#3

    ΑπάντησηΔιαγραφή