Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Τη ζωη,απο κοριτσι μικρο οταν ημουνα
με μαθανε να την εκτιμω,να την αγαπω και πανω απ'ολα να την σεβομαι.
Για να με σεβαστει και αυτη.
Και πραγματι,ετσι πορευομαι.
Παραπονο δεν εχω.
Ισα-ισα μου φερθηκε ομορφα.
Μα και εγω την λατρεψα.
Θεο δεν ειχα,Θεο την εκανα.
Πιστευω σε αυτη,ειλικρινα.
Μα,τωρα τελευταια την χανουμε την ζωη.
Γλιστραει απ'τα χερια μας και δεν μπορουμε να την σταματησουμε.
Χαραμιζομαστε σε εφημερους ερωτες
γιατι δεν βρισκουμε την αγαπη.
Την βρισκουμε με ψευτικες χαρες
γιατι κρυψαμε τις αληθινες.
Για την ευτυχια δεν μιλαω,καν.
Την αντικαταστησαμε με την μιζερια.
Την εχουμε σαν δικαιολογια,μπρος σε ολα τα κακα μας.
Πουλαμε τσαμπουκα και φοβο
για να κρυψουμε τις δικες μας ανασφαλειες.
Την γλωσσα,την εχουμε μονο για να γλυφουμε τους γυρω μας.
Το σαλιο μας,δεν κανει πια ουτε για φτυσιμο.
Πνιγομαστε!Ποναμε!Το χαιρομαστε!
Μη μου κατηγορησεις την ζωη,μοναχα.
Δεν φταιει.
Φταις εσυ,φταιω εγω.
Τι καναμε?
Ζωη σε χασαμε.
Και τωρα το πληρωνουμε.
Ζηλευουμε την ευτυχια,την αγαπη,τον ερωτα.
Μα παρτε το χαμπαρι.
Ζωη θα υπαρχει
οσο πιστοι σ'αυτη υπαρχουν.
Και εγω ειμαι πιστη,φανατισμενη.
Την εκανα Θεο και τωρα πια δεν την πουλαω.
Εσεις?

1 σχόλιο: