Υπαρχει ενα ρητο,παροιμια δεν ξερω τι
που λεει πως απ'τα λαθη μας μαθαινουμε.
Μουφα ειναι,φιλε.
Τα λαθη που εκανα στα 14
στα θεματα ερωτα,φιλιας
σε θεματα δηθεν σημαντικα για εμενα
τα ιδια κανω τωρα,που ειμαι 16.
Ενιωσα μονη μου,νιωθω μονη μου,ειμαι μονη μου.
Αλλα,γιατι να φοβηθω την μοναξια?
Γιατι να αποφυγω τον πονο,τα βασανα?
Δεν ειναι κακο να βασανιζεσαι.
Να το θυμασαι αυτο,φιλε.
Κακο ειναι να μην εκτιμας τα οσα σου εχει δωσει
αυτη η ζωη,
που ολο πουτανα την λες
και ολο τα ποδια της φιλας.
Και τι καταφερνεις ρε φιλε,
με την μιζερια και τα παραπονα?
Και εσυ τα λαθη σου,τα επαναλαμβανεις,βλεπω.
Λες και εχεις κερδισεις τιποτα.
Ισα-ισα με το να μετρας τα δευτερολεπτα ως τον θανατο
δεν κερδιζεις απολυτως τιποτα.
Παρτο χαμπαρι.
Αν θες να εισαι σωστος,κανε την επανασταση ζωντας
οχι πεθαινοντας.
Τις σιχαινομαι τις υπεκφυγες γαμωτο σου.
Γιατι,ενα δεν εχεις καταλαβει.
Σε βαλανε εδω και ας μη το γουσταρες.
Επιλογη σου ομως ειναι
το αν θα πας μπροστα ή αν θα μεινεις καρφωμενος στο ιδιο σημειο.
Να περιμενεις τι?
Τον θανατο που ισοδυναμει με φυλακη.
Βεβαια,υπαρχουν πολλοι,ισως και εσυ
που τον θανατο τον θεωρουν ελευθερια.
Εμενα μου μαθανε και τα βιβλια και οι γονεις
μα και εγω η ιδια,απ'την ζωη αυτο εμαθα
πως για την ελευθερια πρεπει να πολεμας.
Οχι να φευγεις.
Ουτε τους κινδυνους να αποφευγεις.
Αν ρωτας εμενα
αν θα διαλεγα τον θανατο
ως λυση διαφυγης
ή κατι τετοιο,
η απαντηση μου ειναι οχι.
Δεν εχει να κανει με τον φοβο του θανατου
-και αν πεθανω,δηλαδη τι εγινε?-
εχει να κανει με το οτι εγω
απ'τον θανατο δεν περιμενω να μαθω τιποτα.
Εμαθα εδω την αγαπη,τον πονο,τον ερωτα
γνωρισα την φιλια,το παθος
γνωρισα τι σημαινει να ζεις,να γελας,να κλαις
ειδα τα αστερια,τον ηλιο,το φεγγαρι
εγινα φιλη με την θαλασσα.
Και ολα αυτα εξ αιτιας της ζωης.
Τι να περιμενω απ'τον θανατο δηλαδη?
Οταν θελησω λιγη ξεκουραση
βλεπουμε.;)

Περισσοτερο για εμενα
παρα για εσας.(: