Γιορτάζουμε.

Απόψε κλείνει ένας χρόνος.
Ένας χρόνος από την μέρα που με φίλησες για πρώτη φορά.
Aπό την μέρα που ξεκινήσαμε να πορευόμαστε μαζί,σαν ένα που λένε.
Και δεν ήτανε εύκολα, εσύ το ξέρεις. Και καταλαβαίνεις.
Αλλά κράτησε πολύ, κοντά στον ένα χρόνο.
Εκεί που βάζαμε στοίχημα, πως δεν θα κρατήσει παραπάνω από δύο εβδομάδες.
Απόψε όμως είμαστε χώρια. Το περίμενα,μη νομίζεις.
Ήξερα πως δεν θα κρατούσε. Ήταν...πολύ όμορφο για να κρατήσει.
Και εσύ πάντα μου έλεγες, πως κάθε μέρα πεθαίνει κάτι όμορφο.
Που ύστερα δεν ξαναέρχεται.
Κάθε μέρα,έφευγε και μια όμορφη στιγμή μας. Που δεν ξαναρχόταν.
Και πεθαίναμε, λιώναμε μέρα με την μέρα.
Ήμασταν και είμαστε δηλαδή, τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες ούτως ή άλλως.
Eσύ αλλιώτικος από εμένα, παράξενος. Ιδεολόγος,τυχοδιώκτης.
Μαθημένος στους έρωτες της μιας βράδιας.
Εγώ περισσότερο ονειροπόλα,περισσότερο στον κόσμο μου ας πούμε.
Υπήρχαν και άλλα εμπόδια.
Δυστυχώς στην σχέση μας,μπλέχτηκαν πολλοί.
Πολλοί,που έλεγαν πως δεν ταιριάζαμε.
Άλλοι που έλεγαν να τα παρατήσουμε.
Δήθεν φίλοι,διάφορα κυκλώματα.
Ανεξάρτητα όμως από αυτά,εγώ προσπάθησα να σε κρατήσω.
Kαι σε συγχωρούσα πάντοτε.
Σε συγχωρούσα όταν με έβριζες ακόμη και μπροστά σε άλλους.
Έλεγα πως ζήλευες και για αυτό,τα έκανες αυτά.
Σε συγχώρησα όσες φορές πήγες με άλλες.
Γιατί έλεγα,πως ήταν θέμα ανωριμότητας.
Σε συγχωρούσα,ακόμη και όταν με χώριζες χωρίς να υπάρχει λόγος.
Γιατί έλεγα,πως είχες πληγωθεί.
Kαι αν θέλεις να ξέρεις, τον τελευταίο καιρό ένιωθα πιεσμένη μαζί σου.
Βγήκα από αυτή την σχέση διαλυμένη, έχασα τελείως τον εαυτό μου,την Δανάη.
Kαι όσο και αν σ'αγαπάω πρέπει να καταλάβεις πως δεν σε αντέχω πια.
Πρέπει να ξέρεις, πως δεν είσαι τίποτα το ιδιαίτερο.
Εκτός από να το την πέφτεις σε κοριτσάκια,και να το παίζεις νταής
δεν ξέρεις να κάνεις κάτι άλλο.
Πρέπει επίσης να σου πω, πως είσαι κομπλεξικός.
Δεν ξέρω τι ζητούσες από εμένα και δεν στο έδωσα,ειλικρινά.
Ήμουν υπερβολικά καλή,το πιστευώ.
Στάθηκα κοντά σου,σ'όλες τις δύσκολες στιγμές σου.
Σε έκανα να γελάς,να νιώθεις,να σκέφτεσαι.
Θυμάσαι? Εσύ μου τα έλεγες αυτά.
Δεν θέλω όμως να με πεις αχάριστη.
Και εσύ έχεις κάνει για εμένα εξίσου πολλά.
Απλά εγώ,δεν σε βρίζω όπου βρεθώ και όπου σταθώ.
Τώρα γυρνάς με άλλες και δεν έχω πρόβλημα.
Δεν καταλαβαίνω από έμενα τι ζητάς.
Και με περιτριγυρίζεις ξανά και μου τραγουδάς.
Και εγώ αντιστέκομαι,αντιστέκομαι αγάπη μου.
Γιατί είσαι εξ ολοκλήρου ένα λάθος.
Σε βάφτισα αρχή του τέλους μου και είχα δίκιο.
Εγώ από την μέρια μου,δεν μπορώ να κάνω τίποτα με άλλον.
Γιατί,υπάρχει σε όλους κάτι που θυμίζει εσένα.
Την καρδιά μου,το μυαλό μου,την ψυχή μου ακόμη μου τα ορίζεις εσύ.
Kαι όταν μιλάω για εσένα τρέμω και αναστενάζω.Τα μάτια μου βουρκώνουν.
Υπάρχω ακόμα,είμαι εδώ. Μόνο που τώρα δεν έχω κάποιο λόγο για να ζήσω.
Χωρίς την αγάπη σου,δεν αντέχω. Δεν θα αντέξω.
Απόψε θα κοιμηθώ,θα προσπαθήσω να σ'ονειρευτώ.
Να μας ονειρευτώ δηλαδή. Σε παλιές στιγμές,καλύτερες.
Από αυτές που αποτυπώθηκαν στις φωτογραφίες.
Που έχω καταχωνιάσει στο δεύτερο συρτάρι για να μη τις σκίσω.
Είναι ιδέα μου? Το άρωμα σου πλανιέται ακόμη στον αέρα. Δεν είναι δυνατόν.
Ένας χρόνος λοιπόν. Δεν περιμένω να φανείς.
Περιμένω να συνηθίσω στην απουσία σου.
Χρόνια μας πολλά,ακόμα και αν είμαστε χωριστά.
Γιορτάζουμε καρδιά μου σήμερα,γιορτάζουμε.