Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Aπό καιρό,δεν ένιωθα ελεύθερη.
Και δεν μιλάω για την εξωτερική ελευθερία.
Για αυτή που γίνονται επαναστάσεις.
Μιλάω για την εσωτερική. Αυτή που απλά... ή το'χεις ή δεν το'χεις.
Η ψυχή μου,γέμισε κακία,εγωπάθεια,ζήλεια.
Έγινα ένα πλάσμα που δεν γνώριζα.
Κοίταζα το είδωλο μου στον καθρεύτη και δεν ήμουν εγώ.
Πίσω από κείνο το βλέμμα μου,το συνηθισμένο ήταν μια ξένη,όχι εγώ.
Και έφταιγες εσύ. Εσύ αγάπη μου,μόνο εσύ.
Εσύ,με πήρες στα χέρια σου.
Και ήμουν...και ήμασταν δηλαδή..τόσο άμαθοι,τόσο μικροί,τόσο τιποτένιοι στο μεγαλείο του έρωτα.
Δεν μπορέσαμε να το χειριστούμε σωστά όλο αυτό..
και παίξαμε...και χάσαμε...και χαθήκαμε...
Ίσως και δικαιολογημένα.
Ήταν τόσο ξαφνικό,όταν διαπίστωσα πως είσαι εσύ η φυλακή μου.
Δεν πάει καιρός. Πρέπει να'ταν το Σάββατο.
Ξύπνησα το βράδυ και σ'αντίκρισα δίπλα μου.
Δεν κοιμόσουν,κάτι διάβαζες.
Σε κοίταξα και κατάλαβα.
Κατάλαβα γιατί τόσο καιρό,μου φταίνε όλα.
Κατάλαβα,γιατί δεν με χωράει ο τόπος.
Κατάλαβα πως με υπερεκτίμησες.
Κατάλαβα πως το παρεξήγησα όλο αυτό.
Και έφυγα για εμένα. Για μένα!
Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό?
Μετά από καιρό έκανα κάτι μονάχα για εμένα.
Όχι για εσένα. Εσένα ούτε που σε σκέφτηκα.
Ένιωσα πως έσπασα το γυάλινο κλουβί μου.
Ένιωσα τόσο ελεύθερη,τόσο αέρινη,τόσο άνθρωπος ρε γαμώτο!
Δεν προχωρούσε. Νομίζω πως το'χες καταλάβει.
Το έβλεπα στον τρόπο που με κοιτούσες.
Ήταν τόσο ανυπόμονο το βλέμμα σου και συνάμα μελαγχολικό.
Περίμενες την μεγάλη έκρηξη.
Μη μου ζητάς τις ευθύνες. Δεν ξέρω ποιος φταίει.
Ίσως να ήτανε και της μοίρας γραφτό.
Ξεφύγαμε βλέπεις και τ'όνειρο έγινε εφιάλτης.
Άλλαξαμε και οι δυο.
Εγώ σκλήρυνα,δεν είμαι πια το ίδιο ονειροπόλα.
Δεν κάνω καν όνειρα συχνά.
Και δεν το ήθελα,αλήθεια.
Μα με ρώτησε εμένα κανείς τι ήθελα?
Ούτε καν εσύ,που υποτίθεται ένιωθες...''κάτι''.
Τώρα είμαι καλά,μπορώ και το λέω με σιγουριά.
Και θα αρχίσω να χτίζω ξανά όνειρα.
Και θα κοιτάω ξανά τους ανθρώπους μες στα μάτια.
Και δεν θα φοβάμαι την βροχή. Θα την αγαπώ.
Και θα ζήσω,όπως γουστάρω. Χωρίς όρια.
Kαι προσπαθώ να μην σε έχω κατά νου.
Για να μη κάνω το ΛΑΘΟΣ και ξαναγυρίσω.
Όχι,δεν με νοιάζει για εσένα.
Δεν με νοιάζει αν διαλυθείς.Δεν με νοιάζει.
Θα το ξεπεράσεις,είμαι σίγουρη.
Γιατί σήμερα,ένιωσα στο πετσί μου
εκείνο που'χε πει ο Καζαντζάκης.
''Δεν ελπίζω τίποτα,δεν φοβάμαι τίποτα,είμαι λέφτερος''
Πήρα μια ιδεά και είμαι ευτυχισμένη.
Γιατί μωρό μου,πρέπει να καταλάβεις κάτι.
Όταν η αγάπη,γίνεται καταναγκασμός είναι καλύτερα να φεύγεις.
Κοίταζε μπροστά και προχώρα.
Νιώθω πως κάτι νέο ξεκινά. Νίωθω πως αρχίζει μια νέα ζωή.
Όλα είναι έντονα. Υπάρχει τίμημα,έχασα εσένα.
Αλλά δεν γίνεται άλλο εδώ.
Να'σαι καλά και καλή σου τύχη.
Καλή μας τύχη.
Σε καλό να μας βγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου