Βροχη δυνατη. Τα παρεσυρε ολα στο περασμα της.
Οι δρομοι,ρυακια. Και εμεις οι δυο να τρεχουμε.
Πιασμενοι,γα να μη χαθουμε τσαλαβουτουσαμε στις λασπες.
Τι γελιο,ειχαμε ριξει! Κατσαμε κατω απο ενα υποστεγο.
Λαχανιασμενοι,προσπαθησαμε να βρουμε την ανασα μας.
Εβγαλες τσιγαρο. Και τοτε μου ειπες. Για το ονειρο σου.
Εξομολογηθηκαμε,γελασαμε,κλαψαμε,φωναξαμε. Γιναμε λιωμα.
Kαι τι καταλαβαμε?
Οι πληγες μειναν και συνεχιζουμε να τις γλυφουμε σαν τις γατες.
Και εκεινα τα ανομολογητα τα παθη,που δεν τα παραδεχομαστε ουτε στους εαυτους μας ειναι ακομα μεσα μας και μας σιγοτρωνε την ψυχη.
Δεν ξερω τι κρυβεται πισω απο ενα απλο ''Θελω να πεταξω''.
Δεν ξερεις τι κρυβεται πισω απο ενα απλο ''Θελω να γινω ηθοποιος''.
Και ουτε θα μαθεις. Και ουτε θα μαθω.
Και ελα,υστερα να ξεχωρισεις εσυ την μυρωδια του βρεγμενου χωματος
απο εκεινη της μοναξιας που πλυμμηριζει τους ανθρωπους.
Ρε Γιωργο εσυ και εγω ξερουμε καλυτερα. Το παθος παει πανω απ'ολα.
Γιατι το πουστικο σε κυριευει και σε παει οπου θελει αυτο.
Ευτυχια για εσενα,ειναι να'χεις 2 φτερα και να ακουμπας τα συννεφα.
Ευτυχια για εμενα,ειναι να ειμαι πανω στην oλοφωτιστη σκηνη και να παιζω.
Και η ευτυχια μας,οπως και τα ονειρα μας εχουν χρωματα διαφορετικα.
Xρωμα μενεξεδι τα δικα μου, χρωμα βαθυ μπλε τα δικα σου.
Και θυμασαι?Μου το ειπες.
Ο ουρανος την αυγη γινεται μενεξεδης.
Και θυμασαι? Στο ειπα.
Οταν νυχτωνει,ο ουρανος γινεται βαθυς μπλε.
Ναι,αγαπη μου.Εκει ταιριαζουν τα ονειρα μας.
Διπλα απ'τα αστρα.
Θα καταφερουμε να μεινουμε σε μια μερια ρε συ?
Δεν ειμαστε για ενα μερος εμεις.
Θελουμε να φευγουμε.
Εσυ βρηκες ως διαφυγη το πεταμα.Εγω το θεατρο.
Aλλα ως ποτε?Δεν ειμαστε για εδω εμεις.
Πρεπει να φυγουμε,να χαθουμε.
Να πεταξουμε,να ερμηνευσουμε.
Να τραγουδησουμε μαζι,να πιουμε.
Γιατι ειμαστε φιλοι,κολλητοι.
Και ξερω πως εσυ δεν θα με κρινεις.Δε θα με δικασεις.
Οτι και αν κανουμε,οφειλουμε να σταθουμε ο ενας στον αλλον.
Σ'αγαπω,οχι γιατι εισαι ο καλυτερος. Ουτε επειδη εισαι ξυπνιος.
Επειδη εισαι ο Γιωργος ρε.Καταλαβες?
Γιατι εγω και εσυ ξερουμε τι ειναι η αγαπη.
Ειναι αρωμα,ειναι ονειρο.
Και η ζωη τριανταφυλλο. Με διασπαρτα αγκαθια.
Το ξερουμε,φιλε.