Η μοναξια ειναι εδω,διπλα μου.
Την καλεσα αποψε.
Γιατι θελω, εχω αναγκη να κρυφτω απο τους παντες.
Δεν με τρομαζει πια. Το χρωμα της ειναι γλυκο.
Η αισθηση που μ'αφηνει γλυκοπικρη
και το αρωμα της εχει κατι απο την μυρωδια σου.
Οι φιλοι δεν καταλαβαινουν.
Γι'αυτο δεν τους θελω εδω.
Εχουν τα δικα τους,τις σχεσεις τους,τα αδιεξοδα τους.
Βαρεθηκα να χαλιεμαι με τις δηθεν διασκεδασεις.
Δυνατη μουσικη στα clubs, γελια, μαλακιες.
Την χανω εγω ετσι την ζωη.
Kαλυτερα περναω στο μισοσκοταδο με 2-3 μπυρες και μια κιθαρα.
Ακουω το τηλεφωνο και δεν το σηκωνω.
Ακουω την πορτα να χτυπαει και σωπαινω.
Γιατι αποψε δεν τους αντεχω.
Εχω αναγκη το χαδι σου,το βλεμμα σου,την ανασα σου.
Αλλα εσυ λειπεις.
Και ειμαι τοσο περιττη αναμεσα στους ερωτευμενους.
Ακουω βηματα. Δεν ειναι τα δικα σου.
Καποιος γελαει. Δεν εισαι εσυ.
Καποιος μ'αγγιζει. Δεν τον γνωριζω.
Ξενη αναμεσα σε ξενους. Δεν γνωριζω κανεναν.
Δεν περιμενω κανεναν. Μονο εσενα.
Θα τα πουμε το Σαββατο.
Ως τοτε θα'μαι νεκροζωντανη.
Σ'αφηνω τωρα. Παω να αποκοιμηθω.
Να σε δω στα ονειρα μου αγαπη μου.
Να σου μιλησω.