Οταν σε πρωτοειδα ησουν θυμωμενος για κατι.
Δε πρεπει να με προσεξες.
Περασε το βλεμμα σου απο πανω μου,αλλα πολυ βιαστικα.
Εγω ομως σε προσεξα.Κολλησα.Κατι με τραβηξε.
Δεν εκανα τιποτα.Ειχα αλλον να παρακολουθω εκεινη την εποχη.
Και αν στην αρχη σε αντιπαθησα,στη συνεχεια σε προκαλουσα επιτηδες.
Απλα για να σε ακουω,για να σε τσαντιζω,για να με προσεξεις.
Μαλλον τον πετυχα τον σκοπο μου.
Στην αρχη ησουν παιχνιδι για μενα,αληθεια.
Απλα περνουσα την ωρα μου.
Μετα ομως,δεν ξερω γιατι,σε ερωτευτηκα.
Και ομορφαινε ο κοσμος στο περασμα σου.
Οταν σε εβλεπα,ολα ελαμπαν.
Οι ανθρωποι γυρω μου,ηταν ολοι χαρουμενοι,γελαστοι.
Πετουσα δε περπατουσα.Τραγουδουσα δε μιλουσα.
Και εσυ στην αρχη ησουν παγερος σχεδον αδιαφορος και απλα με αναστατωνες.
Ακομη,σκεφτομαι ωρες-ωρες τι ακριβως με τραβηξε σε εσενα.
Η ομορφια σου?Ο χαρακτηρας σου?
Μαλλον σ'αγαπησα για τις στιγμες σου.
Για τον τροπο που με κοιταξες λιγο πριν με φιλησεις.
Για το ποσο ομορφα τραγουδησες,γυρω στον Δεκεμβρη κατι τραγουδια των coldplay και του Παπακωνσταντινου.
Για την αμηχανια σου,την πρωτη φορα που σ'αγκαλιασα.
Για τη πρωτη φορα που σε ειδα να γελας με κατι που σου ειπα.
Εισαι υπεροχος.Το γαμωτο ειναι πως δεν στο'χω πει ποτε.
Σιγουρα δεν εισαι ο αντρας των ονειρων μου.
Εισαι κατι που δεν ειχα τολμησει να φανταστω.
Δεν εισαι τελειος.Εχεις τα ελαττωματα σου.
Λιγοτερα ή περισσοτερα απο τα δικα μου,δε ξερω.
Εισαι ομως τρυφερος και ερωτικος.
Απ'την αλλη εχεις μαγκια,ξερεις να επιβαλλεσαι.
Και αν οταν μαλωνουμε λεω διαφορα,δεν τα εννοω.
Ξερεις,φανταζομαι τι νιωθω για σενα.
Ξερεις τι εισαι για μενα και ποσο μετρας.
Eισαι πανω απο πολλους.
Και αν σου κρατω κακια για κατι,ειναι που δε σεβαστηκες καποια στιγμη καποια θελω μου.
Και αν σε ευχαριστω για κατι,ειναι που μου σταθηκες ισαξια με τους κολλητους μου.
Και αν σε ευγνωμονω για κατι,ειναι που μου εμαθες τοσα και πανω απο ολα τι παει να πει αγαπη.
Ακομα και αν σε χασω,οριστικα καποτε δε θα σε ξεχασω.
Ζησαμε τοσα μαζι.Εισαι ο πρωτος που αγαπησα.
Εισαι αυτος που μου εμαθε πολλα.Πραγματικα πολλα.
Μεσα απο καυγαδες,μεσα απο ζηλειες ποναμε μα δενομαστε περισσοτερο.
Μας συνδεει κατι σπανιο.Ειναι μονο αγαπη?Μονο παθος?Μονο ερωτας?
Περιγραφεται με μια λεξη?
Δε σε ειδα ποτε ως συντροφο.Δε σε θεωρησα ποτε δεδομενο.
Εσυ αγορι μου,εισαι σαν τη θαλασσα.
Τη μια μερα ηρεμος,την αλλη ορμητικος.
Τη μια μερα μου ομορφαινεις τη ζωη και την αλλη μου τη ρημαζεις.
Χαλαλι σου.Αν ηταν αλλος στη θεση σου,θα ειχα φυγει.
Μια υποσχεση σου δινω.Θα τη κρατησω,τη κραταω.
Δε προκειται να σε πληγωσω ποτε ξανα.
Εισαι πολυτιμος.Ακομη και οι στιγμες μας πια,μετρημενες ειναι.
Θα φυγεις,θα χαθουμε..
Δε φοβαμαι.Αυτο που εχουμε ειναι δυνατο.Πως να μη κρατησει?
Μοναχα εσυ μη με ξεχασεις..
Ξερεις,η ξαδερφη μου με προσταξε να της πω με ολες τις λεπτομερειες ολοκληρη την πορεια της σχεσης μας.
Απο την 1η μερα μεχρι σημερα.
Αγαπη μου,νομιζω θα χρειαστω την βοηθεια σου.
Τι λες?Μια ζωη μας φτανει?