Απαισιοδοξια,μιζερια,κλαψα.
Το γουσταρεις,ετσι?
Με βρισκεις τραγελαφικα χαρουμενη.
Μπορει και γελοια.
Σε βρισκω επικινδυνα βαρετο.
Γιατι ετσι οπως ζεις,καπως ετσι θα πεθανεις.
Σε ανοητες παραλλαγες.
Και δεν θα χυθει ουτε ενα δακρυ.
Δεν θα ακουστει ουτε ενας λογος.
Λυπαμαι για εσενα.
Για τα χρονια που χανεις
και ακομη
για την ζωη που γλιστραει μεσα απο τα δαχτυλα σου.
Τα χρονια περνανε και πανε χαμενα.
Ολα ιδια,ιδια,ιδια.
Δεν τα αγαπας,μητε τα εκτιμας.
Δεν κοιτας τον ηλιο
δεν σου λενε τιποτα τα κυματα
δεν πιστευεις στην ευτυχια
δεν πιστευεις στην ζωη.
Πραγματικα σε λυπαμαι.
Ισως πεθανω νωριτερα απο εσενα
αλλα εγω θα αφησω πισω μου
μια ανασα μοναξιας.
Ενω εσυ,ενα αναστεναγμο ανακουφισης
Γιατι εγω θα εχω ζησει..
εσυ πιστευεις πως την ζωη με τον θανατο θα την συναντησεις!
Ποσο λαθος κανεις..

Αφιερωμενο σε οσους δεν εκτιμουν την ζωη.
Και σε οσους,τον θανατο προσδοκουν για να ζησουν.