Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Όνειρα....

Είσαι κάπου εδώ?
Δεν σε βλέπω.
Πίσω από ποιες ανασφάλειες κρύφτηκες και απόψε?
Κουράστηκες και εσύ,ε?Και έφυγες.
Καλά έκανες. Σε ζηλεύω. Και εγώ αυτό θέλω.
Να φύγω,να πετάξω,να γίνω αγέρας,να είμαι ελεύθερη.
Κοίτα με. Βλέπεις τα χέρια μου? Τρέμουν.
Φταίει η υπερένταση,η κούραση,μπορεί και η αηδία.
Λυγίζω,γονατίζω μπροστά στην ζωή.
Έλα καρδιά μου,έλα. Σήκωσε με.
Δεν αντέχω άλλον τον εαυτό μου.
Κάθε βράδυ ένα παιδί κλαίει για τα όνειρα που δεν του χάρισα.
Κάθε βράδυ με τα νύχια μου χαράζω το σώμα μου.
Κάθε βράδυ κλαίω με λυγμούς στον ύπνο μου.
Αχ,μονάχα να φύγω.
Με μια βαλίτσα γεμάτα όνειρα και εσύ να μου γελάς.
Για τελευταία φορά.
Και να σου λέω πως θα με βλέπεις μόνο σ'όνειρα.
Ύστερα να μη κοιτάξω πίσω.
Τα βήματα μου να'ναι γοργά και εγώ να τραγουδώ.
Και το φεγγάρι να χαμηλώνει για να μ'ακούσει.
Τα απωθημένα μου να διαγραφτούν εντελώς
και να μη τ'αφήσω να με διαλύσουν άλλο.
Και εγώ επιτέλους ελεύθερη να ουρλιάζω στα άστρα.
Και να'μαι δροσερή και ορμητική σαν άνεμος.
Και να'μαι αισιόδοξη σαν χαμόγελο.
Και να'μαι τρελή σαν τον έρωτα.
Και γύρω να ακούγονται κιθάρες και βιολιά.
Και τότε θα είμαι ελεύθερη πραγματικά.
Θα είμαι ROCK.
Να είμαι παλαβιάρα με άσπρα φουστάνια και κόκκινες κορδέλες.
Να δακρύζω μπροστά στην ομορφιά ενός ανυπότακτου βλέμματος.
Αχ,Θέε μου...τα όνειρα....
Αυτά τα όνειρα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου