'Οπως παλιά.

Σ'αγάπησα πολύ από την αρχή,μα τώρα σ'αγαπάω περισσότερο.
Γιατί τώρα σε ξέρω.
Στην αρχή ήσουν ο τέλειος,ο θεός,ο μοναδικός.
Στην πορεία γνώρισα τα ελαττώματα σου και ακόμη και αυτά τ'αγάπησα.
Αγάπησα την ζήλεια σου,το ότι είσαι οξύθυμος,το ότι όταν θυμώνεις δεν ξέρεις τι λες,τον εγωισμό σου.
Τα λάτρεψα. Γιατί είναι μέρος του εαυτού σου.
Και αν έφυγα από εσένα,ήταν επειδή ήσουν αλλαγμένος.
Δεν ήταν λόγω αυτών των ελαττωμάτων.
Προβλήματα υπήρχαν πάντα,μα με υποχωρήσεις τα καταφέρναμε καλά.
Τώρα τελευταία όμως νευρίαζες με το παραμικρό.
Ξεσπούσες επάνω μου. Ξέρω,περνούσες δύσκολα.
Δεν σου ζητάω καν το λόγο.
Μόνο που και τα δικά μου νεύρα έσπασαν.
Και όταν πια,με έκανες να νιώσω χυδαία,έφυγα.
Και για μένα,αλλά και για σένα.
Οι φίλοι έλεγαν πως ένα διάλειμμα είναι απαραίτητο,πως ίσως στο κάτω κάτω ότι υπήρχε να τέλειωσε.
Μα μέσα μου,δεν έχει πεθάνει τίποτα. Φτάνει να δω τα μάτια σου,να ακούσω την φωνή σου και αρχίζω να γελάω σαν κορίτσι που τον έρωτα τώρα τον μαθαίνει.
Μα και εσύ,μη νομίζεις. Δεν μπορείς χωρίς εμένα. Δεν με αντέχεις ώρες-ώρες και φεύγεις,μα πάντα εδώ γυρίζεις. Και θα γυρίζεις,όπως κάνω και εγώ.
Και σήμερα γύρισες ξανά.
Όχι όπως τις προηγούμενες φορές,που παραήταν επιφανειακό. Απόψε ήσουν ο ίδιος με εκείνον που ερωτεύτηκα πριν ένα χρόνο περίπου.
Ο ρομαντικός αλητάκος, ο χαλαρός, ο αστείος, ο ωραίος.
Είδα μέσα στα μάτια σου,όσα είχα καιρό να δω.
Με κοιτούσες,με τον τρόπο που με κοιτούσες παλιά.
Η φωνή σου,δεν είχε ίχνος ειρωνείας. Ήταν τρυφερή και ζεστή.
Και όταν έκανα κάτι που σε ενόχλησε,δεν άρχισες να φωνάζεις όπως άλλες φορές.
Μου το εξήγησες ήρεμα,όπως κάνουν στα παιδιά.
Και όπως έκανες και εσύ στην αρχή με εμένα.
Κάπως μαχαιρώθηκες ξυστά στο χέρι και έτρεχε αίμα.
Πονούσες λίγο.
Το κατάλαβα αν και προσπαθούσες να το κρύψεις από τους άλλους.
Σε έπιασα και λερώθηκα από το αίμα σου.
Εσύ λυπήθηκες και μου ζήτησες συγγνώμη.
Εγώ χαμογελούσα και ύστερα από καιρό ένιωθα ΚΑΛΑ.
Γιατί είχα εσένα στο πλάι μου,να με προσέχεις και ένιωθα ασφάλεια.
Αργότερα,η υπόλοιπη παρέα προτίμησε να πάει σε κάποιο club.
Εμείς δεν τα συμπαθούμε αυτά. Φύγαμε μαζί.
Έβρεχε και με κρατούσες αγκαλιά για να μη κρυώνω.
Καθίσαμε σε κάτι σκαλιά και μου ψιθυρίσες πως μ'αγαπάς.
Όχι πως με θες,όπως έλεγες τώρα τελευταία. Αλλά πως μ'αγαπάς.
Και δάκρυσες και μου ζήτησες συγγνώμη. Συγγνώμη για πολλά.
Kαι είμαι αλήθεια,τόσο ευτυχισμένη απόψε.
Γιατί μ'αγαπάς και σ'αγαπάω.
Γιατί νιώθω πως απόψε κάτι άλλαξε.
Γιατί ξέρω πως μπορούμε να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο.
Γιατί με εσένα στο πλάι μου,δεν χρειάζομαι τίποτε και κανέναν.
Σ'ευχαριστώ για απόψε και για όλες τις νύχτες που μου έχεις χαρίσει.
Ακόμη και τις άσχημες.
Σ'ευχαριστώ.