Καληνύχτα,ψυχή μου...

Άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της.
Η παραστάση έκλεισε και για σήμερα την αυλαία της.
Ήμουν καλός παλιάτσος,έκανα τους φίλους να γελάσουν και να ευχαριστηθούν.Τώρα θα ξεκουραστώ.
Άδεια και κενή κουλουριάζομαι σε μια γωνιά στο πάτωμα.
Κρύβομαι,κλαίω,ψυχορραγώ.
Σκουπίζω τα δάκρυα μου και παλεύω με όνειρα να γιάνω τις πληγές μου.
Σήμερα σε είδα. Εσύ πέρασες δίπλα μου γελώντας.
Με κείνο το γέλιο,που με κάνει να μισώ τους ανθρώπους,όταν γελούν έτσι.
Ναι,θα μπορούσα να σε σκοτώσω όταν γελάς έτσι.
Στάθηκα πίσω σου και με ρώτησες για πόσο θα είμαι πίσω σου.
Και απάντησα ''Για πάντα,αν χρειαστεί''. Και με κοίταξες αμήχανα.
Να,το βλέπεις! Έχουμε σφαχτεί. Τρέχει αίμα ανάμεσα μας.
Και δεν ξέρω αν θυμάσαι,όσα λέγαμε. Δεν ξέρω.
Όμως Θεε μου,δεν γίνεται να τελειωσάνε όλα έτσι. Δεν μπορεί.
Γιατί ακομά με κοιτάς,όπως όταν ήσουν ερωτευμένος.
Ακόμα μου μιλάς όπως τότε.
Ακόμα είσαι εδώ όπως και τότε.
Θυμάμαι,που με κράταγες αγκαλιά και εγώ έχωνα το πρόσωπο μου στο στήθος σου.
Τότε,χαμογελούσες αγάπη μου και ήσουν όμορφος.
Και έλεγες πως αυτό πάει να πει ευτυχία.
Τώρα,μονάχα ανταγωνισμός και πικρόχολα σχόλια.
Που ξέρω πως δεν τα πιστεύεις. Ούτε και εγώ τα πιστεύω όσα λέω.
Αν αγαπιόμαστε πολύ,ίσως και να γλυτώσουμε. Να σωθούμε.
Κρατήσου από έμενα ψυχή μου. Και εγώ θα κρατηθώ από εσένα.
Σε χρειάζομαι ακόμη. Μην ακούς ό,τι λέω. Και μου λείπεις,πανάθεμα σε.
Όταν λείπεις,άλλωστε κάτι μέσα μου αγριεύει. Θέλω να σε βλέπω.
Πρέπει να σε βλέπω,για να συνεχίσω. Γιατί και ας πονάω. Εγώ θα συνεχίσω.
Εσύ όμως ψυχή μου πρόσεχε. Γιατί φοβάμαι,όταν είσαι μακριά μου.
Δεν μπορώ να σε φυλάξω.
Έτρεξες ψυχή μου,έτρεξες πολύ. Έπεσες,λύγισες,μάτωσες μα ξανασηκώθηκες μωρό μου.
Εγώ όμως,είμαι εδώ τώρα. Και δεν θα σε ξαναφήσω να τρέξεις. Ποτέ πια.
Τώρα θα ξεκουραστείς. Είτε σε κρατήσω ξανά στην αγκαλιά μου είτε όχι.
Καλήνυχτα σου,καρδιά μου.