Σημερα Γιορταζουμε.

O,τι και να λεμε σ'αγαπησα. Μπορει και ανοητα.
Με εκεινο το ειδος, που βασανιζει,που διαλυει,
που μερα με την μερα δηλητηριαζει μια σχεση.
Ειχαμε στιγμες ομορφες. Σωστη ζαχαρη και ας μη το πιστευεις.
Μη κοιτας τωρα. Τωρα μοιαζει περισσοτερο με τσοντα ολο αυτο.
Παλιοτερα υπηρχε κατι,κατι πιο μαγικο.
Ισως επειδη δεν ειχε αρχισει η απομυθοποιηση.
Δεν ηξερα οτι μεθας,οτι ζηλευεις,πως οταν θυμωνεις δεν ξερεις τι κανεις.
Δεν ηξερες πως ειμαι τοσο εγωιστρια,κυνικη,διαχυτικη γιατι ετσι ειναι το στυλ μου.
Σιγα-σιγα τα ανακαλυψαμε,τα συνειδητοποιησαμε μα ισως να μην τα αποδεχτηκαμε πληρως.
Ισως να εχω και δικιο οταν σου λεω πως αγαπησαμε ο ενας τον αλλον,για κατι που δεν ημασταν.
Υπηρχε ενα χασμα. Εγω παραξενη,ασυνηθιστη αν θες,εσυ δεμενος σε καποιες αντιληψεις συγκεκριμενες.
Εσυ προσηλωμενος σε συγκεκριμενες πεποιθησεις,εγω πιο ελευθερων..καταστασεων γενικα.
Ακομα και οταν θυμωνουμε ειμαστε διαφορετικοι. Eγω συνηθως ηρεμη,μετρωντας τις κουβεντες μου λεγοντας λογια πολυ ασχημα,ειλικρινα πολυ που ομως τα περισσοτερα τα εννοουσα.Εσυ να φωναζεις,να χειροδικεις,να σπας,να μην ξερεις τι λες.
Λογια ασχημα,σκεψεις ασχημες λογικο λοιπον να χαλασει καπου ολο αυτο.
Και δεν λεω πως δεν μου λειπεις. Ή πως δεν σε εχω αναγκη.
Αλιμονο. Εγω ξερω ποσο σε χρειαζομαι.
Ηξερα πως ειχα καποιον,εδω για εμενα.Μονο για εμενα.
Και εσυ πιστευω πως νιωθεις κατι αναλογο.
Εγω παντως καθε σου ονειρο θα το αποδεχομουν.
Δεν θα το θεωρουσα τρελο ή ''λαθος''.
Και εσυ ξερω πως θα μου εδινες συμβουλες ομορφες.
Απο εκεινες που βγαινουν παντα απο την ψυχη σου.Και οχι απο τον νου.
Δεν αντεχω αυτο το καινουριο παιχνιδακι που βρηκαμε τωρα.
Θελω να σε κοιταω στα ματια. Οπως τους κοιταω ολους.
Δεν θελω να σε προσπερναω.
Το Σαββατο περασαμε ομορφα.Που ειναι το προβλημα σου?
Ημουν μεθυσμενη,δεν αξιζε να δωσεις καν σημασια σε οτι ειπα.
Κρατα μονο,ενα απο ολα εκεινα που σου ειπα.
Μοναχα εσυ,με εκανες να νιωσω αγνη,αθωα,πως οτι καναμε δεν ηταν προστυχο.
Ηταν ερωτας,ηταν αγαπη,ηταν παθος. Δεν ηταν πηδημα,δεν ηταν φαση,δεν ηταν.
Ηταν κατι μεγαλυτερο,κατι αληθινο,σιγουρα.
Δεν ενιωσα στιγμη πως με χρησιμοποιεις.Ποτε αγαπη μου.
Δεν ξεχναω την νυχτα που σε πηρα τηλεφωνο κλαιγοντας.
Μου συμπαρασταθηκες,καλυτερα απο κολλητος.
Δεν ξερω,γιατι στα ειπα ολα αυτα τοτε.
Εχω χαθει ξερεις,εχω χασει τον στοχο μου.
Για αλλου ξεκινησα και αλλου βρισκομαι.
Αδιεξοδα. Εσυ ξερεις τι παει να πει αυτο.
Κραταω εκεινο που ειπες.
''Οταν μεθαω,βλεπω τα ματια της μανας μου μεσα στα δικα σου''
Ξερω πως δεν ηταν ψευτικο,το καταλαβα απο την χροια της φωνης σου.
Και σημερα ψυχη μου,εχεις γενεθλια.Γιορταζεις καρδουλα μου,γιορταζεις.
Γιορταζω και εγω μαζι σου ψυχη μου. Γιορταζουμε σημερα καρδια μου.
Δεκαοκτω χρονων πια. Και ξερω πως δεν εχεις περασει λιγα.
Πονεσες,πονεσες πολυ.Ετρεξες αδιακοπα,κατερρευσες και ξανασηκωθηκες.
Και συνεχισες.Και παντα να συνεχιζεις καρδια μου.
Γιατι εγω ειμαι εδω και θα σε προσεχω.
Και δεν θα σε ξαναφησω να τρεξεις ποτε πια. Ποτε.
Χρονια σου πολλα καρδια μου και σ'ευχαριστω.
Σ'ευχαριστω αλητη μου,γιατι εισαι υπεροχος.