Μια ευχη
αδιακοπη,παραλογη.
Κανε να μην γλυτωσω απο τα ομορφα
γιατι σκεπαζουν την ασχημια μου.
Δεν θελω,σου λεω ουτε για λιγο.
Αναμνηση αρχικα τα κανω
μα υστερα τα μετατρεπω σε ονειρα
και μες στην σκεψη μου τα κλεινω.
Ζωη, σε εσενα πιστεψα.
Σε λατρεψα,θρησκεια σε εκανα
και τα ονειρα μου γινανε προσευχες σε σενα.
Βραδια ολακερα δεν εκλεισα ματι εξ αιτιας σου.
Σκεφτομουν την ομορφια σου
εψαχνα μεσα σου να βρω
τον πονο ή την απογνωση
μα μονο ωραια,εμφανιζοντουσαν μπροστα μου.
Γυρισα πολλες φορες στα παλια
για να ξεδιψασω απο ποθους
και ισως μια μικρη,ελαχιστη απογνωση.
Δεν σταματησα ποτε να πιστευω σε εσενα.
Ουτε λεπτο.
Ειμαι φανατισμενη μαζι σου.
Ορια τρελας,ξερω.
Αλλα μου εμαθες
πως η ευτυχια δεν κρυβεται
στην λογικη ή στην τρελα.
Ετσι και αλλιως
τα ομορφα και τα ασχημα μπλεκονται.
Απο την αλλη,ξερεις κατι ρε φιλε?
Δεν υπαρχει ασχημια.
Μοναχα ομορφια εχω συναντησει.
Μονο που καποια ματια
δεν εχουν μαθει να την βλεπουν.
Και λιγωνεται η ψυχη μου καθε τοσο
απ'την τοση ομορφια
Μη μ'αφησεις λοιπον να στοιχειωσω.
Δεν θελω να γλυτωσω απο τα ομορφα.
Δεν σου λεω,οτι δεν υπαρχει φοβος.
Υπαρχει.
Σε καθε ανασα,καθε σκεψη,καθε βημα
ειναι συνοδοιπορος.
Κι ενω η φαντασια και εγω
δεν ειμαστε φιλοι καλοι
την αναζητω σαν βοηθο
για να γλυτωσω απο τα ζορια.
Και προσπαθησα που λες
σε καποια ατομα
που ειχανε μεγαλη σημασια για εμενα
να τους δωσω καποιες συμβουλες
σαν μαθηματα,
σαν μαθημα ζωης
ή μαλλον εμπειριας.
Αλλα κανεις δεν νοιαζεται για την θρησκεια μου.
Για σενα ζωη κανεις δεν νοιαζεται.
Δεδομενη εχεις γινει.
Σε λυπουνται.
Και τροπους ψαχνουν σαν αφηνιασμενοι για να σε διωξουν.
Ολοι νοιαζονται γαμωτο
για τα χρηματα,για τους γκομενους,για το σεξ.
Ετσι φαινεται πως κερδιζεις τον σεβασμο.
Κανεις δεν με ρωταει
αν αγαπω ή αν αγαπιεμαι.
Και ποιος να νοιαστει?
Και γιατι?
Η αγαπη βλεπεις
ειναι τζαμπα και δεν σου προκαλει τον θανατο
για αυτο την βαρεθηκανε.
Φταιμε για οσα χανουμε.
Για οσα δεν καταλαβαινουμε και για οσα προσπερναμε.
Χαμενοι θα βγουμε φιλε,να το ξερεις.
Και τοτε,μην μου ζητησεις τα ρεστα.
Στο ειχα πει.