Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Σε ερωτευτηκα και ηταν στα αληθεια,ξαφνικο. Απ'τη ζωη μου,δεν θυμαμαι ποτε να ζητησα ενα συντροφο,μια αληθινη αγαπη,εναν παθιασμενο ερωτα.Δεν ειναι το στυλ μου.Καταλαβαινεις.Ηθελα να εχω τους φιλους μου,τον χαβαλε μας,την μαγκια μας,να περναμε και να ειμαστε καλα. Και ομως,οταν γνωρισα εσενα ανατραπηκαν ολα.
Στην αρχη τρομαξα,δειλιασα,μπερδευτηκα.Περιμενα να χαθει αυτο που ενιωθα.Aλλα δεν ηταν κατι απλο.
Σιγα-σιγα,μου εγινες με τον τροπο σου απαραιτητος.Επρεπε να μου μιλας.Επρεπε να με αγγιζεις.Για να νιωθω καλα.Εξαρτηθηκα απο εσενα.Δεν ειχα ματια για αλλον. Οταν φιληθηκαμε 1η φορα νομιζα πως εβλεπα καποιο ονειρο ή ειχα καποια παραισθηση αποτελεσμα μεθης απ'τον ερωτα μου για εσενα.
Εχω κλαψει για εσενα,με εχω βρισει,με εχεις φτασει στα ορια μου,μα ποτε δεν μετανιωσα για τιποτα.Εισαι οτι καλυτερο θα μπορουσε να ερθει στην ζωη μου.Αγαπω τα παντα επανω σου και ας μη το δειχνω.Και ας θυμωνω..και ας γινομαι επιπολαιη.Λατρευω καθε κινηση σου,καθε λεξη,καθε εκφραση σου.Γιατι ολα αυτα,ειναι κομματι απο εσενα.
Τωρα πια σε εχω μαθει. Ξερω ποτε θυμωνεις,ποτε με σκεφτεσαι,ποτε με θελεις.Τωρα πια,σ'αγαπω περισσοτερο απο ποτε. Μεγαλη κουβεντα,μα γινεται μικρη οταν εχεις περασει με καποιον ανθρωπο τοσα πολλα.Δεν πονεσαμε λιγο,δεν κουραστηκαμε λιγο,δεν αγαπησαμε ουτε και δοθηκαμε λιγο.
Δεν γουσταρω να λεω τι νιωθω. Αλλα εσυ το αλλαζεις και αυτο.Με ελεγχεις,ειπαμε.Και ξερω πως αν σε χασω οριστικα,θα χαθω και εγω.
Ναι γλυκε μου αντιπροεδρε..
Σ'αγαπησα και σ'αγαπω.
Και ας το βρισκεις ανοητο.
Και ας το εβρισκα ανοητο (:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου