Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

17.10.09

-Δανάη... Δανάη ξύπνα αγάπη μου...
-Μμμ τι είναι?
-Δεν ξέρω.. είσαι ανήσυχη...έβλεπες εφιάλτη?
-Τι ώρα είναι ρε βλάκα και με ξυπνάς?
-Τέσσερις αλλά σου λέω ήσουν ανήσυχη.
Στριφογύριζες και έκλαιγες αγάπη μου!
-Ναι ε..? Δεν θυμάμαι τι έβλεπα. Ποιος ξέρει...
-Ξαναπροσπάθησε να κοιμήθεις.
-Εντάξει. Και εσύ?
-Τι,εγώ?
-Δεν κοιμάσαι?
-Τρελαίνομαι να σε κοιτάω.
Πεθαίνω να σε κοιτάω,όταν κοιμάσαι.
-Και που βρίσκεται το ωραίο?
-Είσαι υπέροχη.Σαν άγγελος είσαι όταν κοιμάσαι.
Ήρεμη και χαμογελαστή.Μόνο απόψε με τρόμαξες.
-Δεν με έχεις ξαναδεί να κλαίω?
-Δεν θέλω να κλαις....
-Δεν θα ξανακλάψω μπροστά σου λοιπόν.
-Έλα,κοιμήσου...
Μετά απο 10 λεπτά σε ενόχλησα.
-Σταύρο,κοιμάσαι?
-Όχι...
-Φοβάμαι..
-Έλα,να σε πάρω αγκαλιά.
Μ'αγκάλιασες.
-Καλύτερα τώρα?
-Πολύ...
-Σ'αγαπάω..ησύχασε..είμαι εδώ...

Ένας μόνο μήνας πέρασε από κείνη την βραδιά.
Τι άλλαξε και έφυγες?Τι?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου