Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Απόψε είναι αλλιώς...

Απόψε,η νύχτα είναι παράξενη.
Αλλά έχω εσένα μαζί μου,κοντά μου και δεν φοβάμαι.
Έχω αγκαλιά εσένανε και όχι το πουκάμισο σου.
Και είναι όμορφα,ίσως γιατί είχα ξεχάσει πως είναι.
Μα δεν γίνεται να ζήσω χωρίς εσένα,ούτε και εσύ χωρίς εμένα.
Ίσως της μοίρας να'ναι γραφτό.
Γνώρισα πολλούς. Νόμισα πως τους αγάπησα. Χώρισα,χάθηκα,χάθηκαν.
Όμως πάντα έψαχνα εσένα. Μέσα από όνειρα και από πόθους,λαχταρούσα εσένα.
Νόμισα πολλές φορές πως σ'έχασα. Φοβήθηκα,τρόμαξα,τα'χασα.
Όμως ευτυχώς, με αντέχεις,με συγχωρείς,με προσέχεις.
Ευτυχώς,γιατί έχω ακόμα τόσα να σου πω...τόσα να σου μάθω...
Mείνε γλυκέ μου όπως είσαι.
Τρυφερός,αλήτης,εγωιστής,ωραιοπαθής,οξύθυμος.
Γιατί έτσι σε γνώρισα,έτσι σε έμαθα,έτσι σ'αγάπησα και ούτε που θέλησα ποτέ να αλλάξεις.
Έχω κλάψει για εσένα,έχω πονέσει για εσένα,έχω καταστραφεί για εσένα.
Δε μετάνιωσα. Πίστευα και πιστεύω πως το αξίζεις.
Γιατί είναι μια σχέση γεμάτο πάθος. Όλα της γεμάτα έρωτα και πάθος.
Από τα βλέμματα μέχρι και τους τσακωμούς.
Μα σ'αγαπάω. Σ'αγαπάω όταν παίζεις ηλεκτρική κιθάρα.
Σ'αγαπάω όταν πάνω στα νεύρα σου σπας πράγματα.
Σ'αγαπάω όταν με παίρνεις τηλέφωνα τα βράδια σε διάστημα χωρισμού και με βρίζεις. Σ'αγαπάω που ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε στιγμή.
Σ'αγαπάω όταν χτυπάς όποιον με φλερτάρει.
Σ'αγαπάω όταν μου τραγουδάς ''Και αν είσαι εσύ γυναίκα άστατη και ψεύτρα και αν έχεις γίνει της καρδιάς μου τώρα η κλέφτρα..τα ωραιότερα θα σου'χω αγορασμένα..μαργαριτάρια στο βυθό που'ναι κρυμμένα...''
Σ'αγαπάω όταν χορεύεις ζειμπέκικα και με κοιτάς στα μάτια.
Σ'αγαπάω όταν μου τραγουδάς ''Μόνο μια φορά..έκλαψα για σένα πικρά..''
Σ'αγαπάω που δεν κοιμάσαι ποτέ πριν κοιμηθώ εγώ.
Και εγώ θα'μαι εδώ.
Σαν σκλάβα σου, σαν Θεά σου, σαν βασιλισσά σου, σαν αχάριστη,σαν αλήτισσα,όπως και αν με ζητάς όπως και αν με λες εγώ θα είμαι εδώ.
Σου χαρίζω την ψυχή μου, σου δίνω την καρδιά μου,χαραμίζω για εσένα την ζωή μου.
Δε μου το βγάζει κανείς από το μυαλό,ότι σου αξίζει.
Γιατί εσύ μου έμαθες πως να σου φέρομαι,πως να σε ελέγχω.
Ειρωνείες εσύ,απειλές εγώ. Αστραπές εσύ,κεραυνούς εγώ.
Τώρα πια ξέρω. Τώρα τα βλέπω όλα με ξάστερη ματιά.
Μου έμαθες τι πάει να πει ελεύθερια.
Μου έμαθες τι θέλουνε τα παιδιά.
Μου έμαθες που πάνε τα πουλιά.
Μου έμαθες να σ'αγαπώ.
Μου έμαθες να υπάρχω.
Και θα μείνω εδώ. Μη φοβάσαι.
Και μη ρωτάς πόσο θα κρατήσει,γιατί δεν ξέρω ούτε εγώ.
Και αυτό είναι το πιο όμορφο. Ότι ζούμε την κάθε στιγμή.
Γιατί το ξέρεις. Εμείς δεν γίνεται να μιλάμε για μέλλον.
Και μην ακούς κανέναν. Όσοι μιλάνε για μας,δεν ξέρουν.
Δεν έχουν ζήσει αυτό το μοναδικό το ανεπανάληπτο,που σε συνεπαίρνει που έχουμε ζήσει εμείς.
Θα είμαι εδώ,να σου κρατώ το χέρι. Να σ'αγγίζω,να σε νιώθω,να σε μυρίζω.
Γιατί είσαι το γέλιο μου,το πάθος μου,το κλάμμα μου,η ομορφιά μου,η ντροπή μου.
Και σου χρωστάω πολλά. Λόγια πράξεις νύχτες. Πολλά.
Ας ζήσουμε ξανά αυτό το ταξίδι από εκεί που το αφήσαμε
Και εγώ θα σε βλέπω να γελάς και θα γελάω και εγώ μαζί με σένα.
Αγάπη μου...απόψε όλα είναι διαφορετικά.
Απόψε είναι αλλιώς.

2 σχόλια: