Υπάρχει Ελπίδα...

Ο χρόνος τελειώνει.
Οι δείκτες αφήνουνε χαρακιές στα χέρια μου,στο σώμα μου,στο πρόσωπο μου.
Εγώ σκυμμένη πάνω από χαρτιά,όνειρα και αναμνήσεις περιμένω.
Περιμένω να φανείς.
Με κοροιδεύω.Το κατάλαβες?
Φοβάμαι,πως μια μέρα θα σε χασω.
Πως δεν θα ακούω πια ούτε την φωνή σου.
Μήτε τα βήματα σου.
Και σκέφτομαι,πόσο άδειος θα'ναι ο κόσμος.
Και νιώθω ξαφνικά μόνη και απροστάτευτη.
Ο ουρανός σκοτεινιάζει και τα άνθη μαραίνονται.
Και αν σε χάσω,δεν θα μπορέσω να σε ξεχάσω.
Γιατι σ'έψαχνα χρόνια. Χρόνια ολόκληρα.
Σε συναντούσα στα όνειρα μου και στην φαντασία μου.
Σε γύρευε η ψυχή μου,οι πόθοι μου...
και ύστερα σε γνώρισα.
Και τώρα καρδιά μου,ο χρόνος μας τελειώνει.
Και είναι νωρίς! ΝΩΡΙΣ! Το καταλαβαίνεις?
Τι θα μείνει αν φύγεις τώρα?
Μια κρυφή ματιά,καποιά νυχτιά του Φλεβάρη.
Οι αναστεναγμοί του έρωτα μας.
Τα χέρια μου μέσα στα δικά σου.
Τα ζειμπέκικα που χορεύες κοιτώντας με.
Μια παράφορη αγκαλια σε μια σκοτεινή γωνία.
Ένα χαμογελό σου.
Κάποια αστεία μας.
Αναμνήσεις θολές από τα δάκρυα.
Μα,όχι δεν κλαίω πια.
Γιατί μου είπες να κοιτάω ψηλά.
Να μην κλαίω για εσένα γιατί δεν το αξίζεις.
Μα ποιος είσαι εσύ,που θα κρίνεις αν αξίζεις για εμένα?
Δεν κατάλαβες καλά,φαίνεται.
Ήσουν ό,τι πιο όμορφο για εμένα.
Ό,τι πιο αληθινό,ό,τι πιο πολύτιμο είχα.
Και εσύ μου λες πως δεν αξίζεις τα δακρυά μου.
Εγω ψυχή μου,θα σ'αγαπώ.
Άσε με να το κάνω και ας φτάσουμε σε ένα τέρμα,άσχημο.
Δεν φοβάμαι πια,που τελειώνει ο χρόνος.
Κάπου θα συναντηθούμε ψυχή μου.
Εδώ συναντιούνται ο θάνατος και η ζωή.
Η γη με τον ουρανό.
Τ'αστρα με το φεγγάρι.
Υπάρχει ελπίδα....